Wéér een onvoldoende

Wéér een onvoldoende

Opvoeding, Ouderschap, Training Ik leer leren
Wéér een onvoldoende Met bio ging het mis. Keer op keer. Bij de eerste 3,6 denk je als ouder: ‘volgende keer beter’. Bij de volgende 4 ga je eens achter je oor krabben: ‘Jongen, hoe heb je dan geleerd? Heb je hulp nodig? Papa kan je helpen hè, dat weet je’.  ‘Jahaaa’. Bij de volgende onvoldoende in januari besluiten we dat we hier meer druk achter moeten zetten: vanaf nu gaat papa je bij de toetsen helpen met leren. Ik haal toch een onvoldoende Dus in maart kwam de volgende toets eraan… maar hij had geen zin om met vader te leren, alles ging met tegenzin: “Ik haal toch een 4”. Uitstellen uitstellen... En uiteindelijk hadden ze samen maar 1 dag om de stof door te nemen voor de toets.…
Verder lezen
De eerste onvoldoende is binnen. En nu?

De eerste onvoldoende is binnen. En nu?

Opvoeding, Persoonlijk
Het begon allemaal zo glorieus in de brugklas, met zelfs een paar negens. Tot de eerste dikke onvoldoende kwam, maar dat was gelukkig een oefen-SO. En toen het een paar dagen later voor het ‘echie’ was, was het ook geen vetpot, een 5,3. En ik hoor het om me heen ook: de eerste onvoldoende… daar gáát zijn/haar motivatie… Dus: hoe kun je als ouder nou het beste reageren? Gewoon geen aanleg? Mijn man maakt zich al een beetje zorgen: “Niet tegen hem zeggen hoor, maar als hij maar niet mijn aanleg voor Frans heeft geërfd, ik had al-tijd onvoldoendes”. Ik weiger om hem meteen in het vakje stoppen van ‘geen aanleg’. Als je door die bril al naar je kind kijkt, of er met die woorden over praat, gaat je…
Verder lezen