Loslaten of erbovenop zitten?

Nu zit je op de middelbare school, dus ik ga de controle steeds meer loslaten. Ik check niet meer of je huiswerk of toetsen hebt. Ik ga ervan uit dat jij het zelf regelt. Als je mijn hulp nodig hebt met plannen of overhoren, ben ik er voor je: je hoeft het alleen maar te vragen.

Hoe zou het zijn, als je dit tegen je 12/13-jarige kind zegt, als het naar de brugklas gaat? Klinkt het ver van je bed? Onmogelijk? Of denk je er juist ook zo over?

Magister-ouders

Ik hoor van ouders die in Magister niet alleen de cijfers van hun kind bekijken, maar ook checken wanneer ze welk huiswerk hebben, wanneer ze wat voor toetsen hebben, en dan vervolgens hun kind helpen om het allemaal op tijd af te hebben. Want ja, ze heeft het wel in zich, maar het lukt haar nog niet om het zelf te doen. Of: hij heeft de hersenen wel, maar kan het allemaal niet goed inplannen.

“Het is jullie leven”

Wat zou er gebeuren als je het écht helemaal loslaat, net als de moeder in de quote hier bovenaan? Ik sprak laatst iemand die inderdaad zo gehandeld heeft. Onder het motto: “Het is jullie leven, ik heb mijn diploma’s al”. Haar kinderen hebben misschien een lagere opleiding gedaan dan ze hadden gekund. Hoe erg is dat?

Lekker laten gamen…?

Ik maak de worsteling zelf ook door, ook al gaan onze kinderen nog niet naar de middelbare school. Ga ik alles uit de kast trekken, dagelijks met ze zitten, planningen maken voor die paar toetsen die ze nu hebben? Of laat ik het op z’n beloop met het risico op onvoldoendes? Want tja, soms is de motivatie er niet, of soms vergeet een kind een toets, of soms is het gewoon veel leuker om andere dingen te doen. Kortetermijnbevrediging zeg maar… niets menselijks is die kinderen vreemd.

… of handje vast en streng zijn

Dus hoe help ik ze nu het beste? Handje vasthouden, afwisselend geduldig, streng en boos doen, om maar te zorgen dat al die stof erin gaat? Of loslaten, met als motto: goed is goed genoeg, als het erin zit, komt het er wel uit? Uiteindelijk zullen ze het straks in hun verdere leven ook zonder mij moeten doen. Ik zie me al naast hem zitten op kantoor: “Nee nee, doe dit eerst, dat moet vandaag nog af. Dat telefoontje doe je maar als je thuis bent, nu moet je aan het werk”…

Is een voldoende goed genoeg?

Zoonlief had laatst een boekbespreking. Na de generale repetitie op de vooravond waren wij als ouders niet héél enthousiast. Hij had er ook niet zoveel aan gedaan, ondanks een aantal vriendelijke reminders van onze kant. Maar echt slecht was het ook niet, hij deed ook wel zijn best, dus daar kreeg hij een vet compliment voor. Ik besloot dat ik het moest loslaten. Als hij zelf een voldoende prima vindt, waarom zou ík dan willen dat hij voor een ‘goed’ gaat?

De vraag is hoe…

Maar oef wat kost me dat een moeite. Zelf ben ik zo anders, was ik heel anders op school. Kom op! Even goed ervoor zitten en je bakt er veel meer van! En oh ja, eerst een heldere samenvatting maken, voordat je in het wilde weg over je boek gaat vertellen kan ook helpen. Maar ja… hoe help ik hem het beste? Wil je je kind helpen meer zelfvertrouwen te krijgen, dan heeft het véél bevestiging nodig, veel vertrouwen van jou als ouder: dán leert het vertrouwen op zijn eigen kracht. En toch wil je ook geen luie donder van je kind maken… het moet ook leren dat het iets moet doen om iets te bereiken. Dit is echt een van de grootste uitdagingen van het ouderschap!

De juiste dosis

‘s Middags, toen hij uit school kwam, vroeg ik naar zijn boekbespreking. “Oh, die is vrijdag pas, ik had me vergist. Dus ik ga nog even een mooie powerpoint maken en een paar keer oefenen”. Zo gezegd, zo gedaan. Hij ging aan de slag, hij besefte terecht dat hij zelf nog iets te doen had. Het is hem zelfs gelukt, om er die vrijdag nog een ruim voldoende uit te halen… En dan besef ik dat we hem goed begeleid hebben dit keer: de juiste dosis tussen streng zijn, loslaten en bevestiging geven. En ik besef weer: linksom of rechtsom, hij komt er wel!

Ik leer leren

Tja, loslaten of erbovenop zitten… soms wéét je als ouders gewoon dat je kind nog niet de vaardigheden heeft om het allemaal zelf te doen. Bijvoorbeeld wanneer het zo’n snelle leerling is dat alles tot nu toe vanzelf ging. Die groep kinderen komen nog wel eens in de knel op de middelbare school, omdat ze dan niet ontkomen aan plannen en organiseren. Over een paar weken start ik in Hoofddorp een cursus “Ik leer leren“, speciaal voor kinderen van groep 7, 8 en brugklas. Laat me weten als je interesse hebt!