Nee zeggen loont

Een vriendin vroeg  of we samen gingen hardlopen, ze vond samen lopen zo fijn. Hoewel ik juist niet van samen rennen hield, zei toch ja. En toen we op weg waren, bleek mijn voorgevoel te kloppen. In mijn hoofd was ik vooral met haar bezig: ga ik wel snel genoeg, ik wil pauzeren, maar zij vast niet, hoe ver wil ze nog, hijg hijg, al mijn energie ging erop stuk. Feit: ik loop liever alleen. De aanwezigheid van een ander geeft extraverte mensen extra energie, bij introverte mensen slurpt het juist energie weg. Ik wist het vooraf al, dat ik dit niet wilde, maar toch had ik geen nee gezegd.

Voor jezelf opkomen

Toen ze de volgende keer vroeg of we weer samen gingen, zei ik eerlijk ‘Nee, sorry, ik vind het lekkerder in mijn eentje’. ‘Fijn dat je zo duidelijk bent,’ zei haar man die erbij zat. Maar wat een klus was dat voor me, nee zeggen. Herken je dat? Ik was mezelf nog een tijdje aan het toespreken na deze ‘nee’: had ik geen ja moeten zeggen, nu moet ze alleen lopen, wat rot voor haar, die ene keer had toch ook nog wel gekund, ze daagt me ook weer uit op mijn conditie, enzovoort. Maar tijdens mijn volgende tocht -lekker in mijn eentje- dacht ik vooral: “wat héérlijk dat ik voor mezelf gekozen heb, dat ik precies dát doe, wat ik zelf wil”.

Nee, nee en nog eens nee zeggen

Ik ben het vaker gaan oefenen. Ontzettend leuk dat we naar de bruiloft van een leidster van de opvang mogen, maar dat kost mij wel een hoop geregel, zeker in deze periode. Nee dus. Iemand even helpen met het opzetten van een weblog? Nee. Die opdrachtgever die mij op het laatst nog een urgente klus toeschuift die al weken bij hem ligt? Nee! Niet nu meteen. Het lukt me steeds beter.

Wat maakt het nee zeggen nou zo moeilijk?

Mensen die moeilijk nee zeggen zijn eigenlijk gewoon heel aardige mensen. Vaak hebben ze ‘last’ van hun aardigheid om een van onderstaande redenen:

• Ze zorgen graag voor anderen, willen anderen niet met problemen opzadelen.
• Ze vinden het moeilijk om iemand af te wijzen. Misschien hebben ze zelf nare ervaringen met afgewezen worden en willen ze dat een ander niet aandoen.
• Ze zijn bang voor conflicten en gaan die dan ook liever uit de weg.
• Ze durven nog niet genoeg voor zichzelf op te komen, hun plek op te eisen.

Waar ligt je grens?

Wanneer gaat het ‘ja’ zeggen ten koste van jezelf? Hoeveel kun je handelen? Misschien soms meer dan andere keren. De kunst is om dit goed bij jezelf te leren aanvoelen. Probeer eens wat nieuwe gedachtenpatronen uit. Als ik ‘nee’ zeg:

• geef ik de ander de kans om het zelf te leren
• besteed ik mijn energie aan de dingen die ik wél wil doen
• kom ik over als een krachtiger en zelfverzekerd persoon
• heb ik eindelijk wat meer tijd voor mezelf
• leer ik mijn kinderen ook om hun gevoel te volgen

Oefening baart kunst

Ga er de komende tijd eens mee experimenteren. Voordat je automatisch ‘ja’ zegt, vraag je even bedenktijd, lees je dit blog nog eens door, en dan ga je gewoon eens voor jezelf kiezen: nee. Daar kies je dan woorden bij die bij jou passen. Niet teveel uitleg, duidelijke lichaamstaal, aangeven wanneer je het wél kunt doen, of welk deel van het verzoek je wél kunt doen, of verwijzen naar iemand die het misschien wel kan doen. Toon begrip voor de ander, maar neem het probleem niet op jouw schouder!

Tip! Ik kan voor jou en collega’s of vriendinnen een workshop geven rondom het thema nee zeggen. Voor meer informatie klik hier.