Rammelen met respect

Soms lijkt het wel of je lijnrecht tegenover iemand anders staat. Dat je gewoonweg niet snapt hoe iemand zó anders kan reageren dan jij. Alsof hij of zij in een andere wereld leeft. Dit blog in de serie over NLP-vooronderstellingen gaat over:

Respecteer het ‘model van de wereld’ van de ander.

Mag jouw kind naar zo’n late voetbalwedstrijd kijken?
Het was een onschuldige vraag, die ik van de week op Facebook zette: Uit de meer dan 100 reacties bleek wel hoezeer dit onderwerp leefde. Met hart en ziel werd er gereageerd: van “Nee dan is mijn kind de hele week uit zijn ritme” tot “Wat is dat toch die Nederlandse bekrompenheid met bedtijden”. Ik ontving zelfs privéberichtjes van mensen die hun mening nog wat extra onder de aandacht wilden brengen. En omdat ze nieuwsgierig waren wat we uiteindelijk besloten hadden. En ja, hij mocht uiteindelijk kijken en heeft een geweldige avond gehad, met papa en mama op de bank.

Vanwaar mijn vraag nu eigenlijk?
Tja, ik twijfelde dus vooraf. We zijn inderdaad zo Hollands bekrompen dat we nauwelijks schaven aan de kinderbedtijden. Niet alleen omdat we zelf van onze avondrust houden, maar vooral omdat onze kinderen na een avondje doorzakken een érg kort lontje hebben. En dan bovendien nog dagen uit hun ritme zijn en avond aan avond lopen te dwalen door het huis, omdat ze niet kunnen slapen. Met de opstartproblemen van dien.

Het tegenoffensief
Na het lezen van alle reacties, voors en tegens, was ik toch vrij snel overtuigd waar we voor moesten kiezen. Welke argumenten gaven nu de doorslag? Vooral dat dít nu precies is wat je kind als jeugdherinnering bewaart: zijn allereerste WK, als een oudejaarsavond halverwege het jaar. Een grote eye opener was ook: “Als je hem al maanden niet in z’n ritme krijgt, is het misschien wel niet zíjn ritme”.

De manier waarop jij de wereld ziet, is per definitie niet de manier zoals een ander die ziet

Gerammel aan mijn model van de wereld
Zo ging het dus. Anderen hadden even aan mijn ‘model van de wereld’ geschud. Ieder van ons heeft zo zijn eigen wereldkaart van hoe alles moet en werkt. Gebaseerd op onze ervaringen, successen en mislukkingen, alles wat we hebben gezien of gehoord of (aan)geleerd. Dat is je eigen waarheid: hoe jij de wereld voor jezelf weergeeft. In mijn wereldmodel moeten kinderen regelmaat hebben, anders zijn ze daarna niet te genieten. En horen kinderen niet laat naar bed te gaan, dat is niet goed voor ze. En moet ik zorgen voor hun ritme. En zit ik lekker alleen met mijn man op de bank ’s avonds…  Als er af en toe eens even gerammeld wordt aan je wereldmodel, besef je dat de manier waarop jij de wereld ziet, per definitie niet de manier is zoals een ander die ziet. Alle ruzies en oorlogen ontstaan door dit misverstand. We denken allemaal dat we gelijk hebben, omdat we het toetsen aan ons eigen wereldmodel.

Respecteer en rammel
Over dit onderwerp gaat NLP-vooronderstelling “Respecteer het model van de wereld van de ander”: als dit je insteek is, ziet een discussie er opeens heel anders uit. We roepen zó snel dat iets belachelijk is. Belachelijk die Spanjaarden die hun kinderen tot ’s avonds laat nog rond laten rennen. Bekrompen die Nederlanders die zo rigide vasthouden aan hun kinderbedtijden. Let maar eens op wat er gebeurt als je in plaats daarvan eens zoekt naar openingen. En hoe rammel je dan aan het wereldmodel van de ander? Gewoon door wat gerichte vragen te stellen of prikkelende opmerkingen te geven, maar – heel belangrijk – vanuit het respect dat je aan iemands ‘waarheid’ komt. Bij mij hielp het, ik ging mezelf afvragen “waarom houd ik hier zo strak aan vast?” en “Waarom is het zo belangrijk dat hij X uur slaapt?”. Dankzij alle feedback heb ik mijn model van de wereld weer een beetje anders ingekleurd. En dat voelt als een verrijking!