Ik mis de harmonie in huis

“Ik mis de harmonie in huis”

“Ik mis de harmonie in huis”
“Ik wil niet alsmaar politieagent spelen”
“Zo’n moeder wil ik niet zijn”
“Ik wil niet steeds de boeman (-vrouw) zijn”

Waar is de harmonie?

Dit zijn dingen waarvoor ouders van beginnende pubers bij mij aankloppen. Het is gewoon niet leuk soms, zo’n puber in huis, die weinig nuttigs uitvoert, onredelijk doet en een grote mond geeft. En een sfeer die regelmatig om te snijden is. Zeker als het om huiswerk gaat. Dan hebben ze de hele training ‘Ik leer leren’ al gedaan, maar dan nóg zijn er discussies over school en werkhouding.

En wat is mijn weinig bemoedigende antwoord?

“Wen er maar aan…”

Pubers en hun ontwikkeling

Want met een puber in huis is het volstrekt normaal dat het soms (regelmatig… vaak…) knettert en vlamt. Het is de ontwikkeltaak van je kind om tegen je in te gaan. Het is precies de bedoeling. Zo leren ze uit te komen voor hun mening, voor zichzelf opkomen, argumenteren, hun eigen ik ontwikkelen, hun eigen waarden ontdekken, hun valkuilen en sterke kanten… En jouw taak als ouder is om grenzen te geven en ze ook de consequenties te laten voelen wanneer ze daaroverheen gaan. Echt, ze hebben de scènes nodig om zichzelf te ontwikkelen tot zelfstandige volwassenen. Daar sta je dan met je verlangen naar de harmonie van toen. Dus ja, wen er maar aan.

Moeder in tranen

En als je niet zo goed tegen ruzies of woordenwisselingen kunt, dan ga je dat in de praktijk echt leren. Eén keer heb ik vroeger mijn moeder in tranen gezien. Aan tafel tijdens de avondmaaltijd, na het zoveelste gekissebis tussen mijn broers en mij. “Ik kan er NIET meer tegen!“. Ik was enorm onder de indruk. Ruzies zijn sowieso niet haar ding, toen ook al niet. Als je het ergens niet over eens bent, kun je maar beter snel van onderwerp veranderen.

Kunnen we niet éven een NORMAAL gezin zijn?

Vandaag nog flipte ik bijna zelf, na een autorit van slechts 30 minuten waarin vader en zoon zaten te hakketakken tegen elkaar: allebei gelijk willen krijgen, allebei het laatste woord willen, steeds onaardiger. Toen daarna de dochter na een botte opmerking ook de wind van voren kreeg en hevig ontvlamde, trapte vader vol op de rem – om zijn boosheid kracht bij te zetten. En toen had ik het ook even niet meer… “Kunnen we nou niet gewoon een half uur als een NORMAAL GEZIN in de auto zitten?”.

Maar ach… ik weet het ook wel. We zijn juist hartstikke normaal, op het saaie af…

Dag harmonie…

harmonie

Weemoedig denk ik terug aan de tijd dat we ‘s avonds na het eten een kopje koffie namen en met onze kindjes-in-pyjama de mooiste dingen met speelmais plakten. Dát was nog eens harmonie!

Maar ouders, de puberteit is een fase voor nieuwe ontdekkingen…. Laat vooral je verlangen naar harmonie varen: die momenten zullen er ook zijn, en als je ze herkent zijn ze extra waardevol. Vergeet dan ook niet ervan te genieten! Zo laad je je weer op voor de volgende storm…

En hebben jullie geen stormen thuis? Dan mag je ook genieten… wie weet komen ze nog, en wie weet waaien ze bij jullie gewoon over!

Ten slotte

Gelukkig hebben ze ook humor, die pubers. Toen we na de rampzalige heenreis en een visite met gespeelde bij-ons-gaat-alles-in-harmonie-houding weer in de auto stapten, zei de puberzoon: “Zo, waar waren we ook alweer gebleven…

Een harmonieus gezin… maar soms moet het ook wel even prikken…

3 gedachte over “Ik mis de harmonie in huis

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *