Loslaten met liefde

Stel, je kind heeft je verteld dat hij vanmiddag een boek mee naar school moet nemen. Hij weet ook al welk boek, Dummie de Mummie, het ligt op z’n kamer. Je brengt hem ’s middags naar school en bedenkt pas op de terugweg dat hij het boek niet bij zich heeft. Wat doe je? Ga je het nabrengen of niet?

Innerlijke strijdDummie de mummie Loslaten

Dit gebeurde mij een paar weken terug met onze 9-jarige. Er volgde een innerlijke strijd van stemmetjes in mijn hoofd: als ik het nu alsnog breng, wat leert hij er dan van? Dat hij nooit ergens aan hoeft te denken, want mama helpt hem wel? Net als thuis dingen laten slingeren…. papa en mama ruimen het wel op. Daar is mijn man gelukkig strenger in: die heeft hem al zo afgericht dat hij op de voetbaldagen zelf z’n tas inpakt, en na de training zelf z’n tas naar boven brengt en de vuile kleding in de wasmand doet.

Moederlijk verlangen

Maar ja, als ik dat boek niet breng, heeft hij vanmiddag een probleem met de meester. Een moederlijk deel van mij verlangt ernaar dat hij probleemloos door het leven gaat. Dat hij nooit hobbels tegenkomt en dat het geluk hem altijd toe zal lachen. En dan is het natuurlijk mijn missie als moeder om hem daarbij te helpen! Hij is nog zo jong… laat hem lekker spelen en mij voor alles zorgen…

Loslaten

Gelukkig heb ik meer delen in mij, die ik allemaal even aan het woord laat deze middag. Er is ook een wijs deel, dat mij confronteert: ‘Wat maakt het uit dat hij een keer iets vergeet op school? Is dat misschien een oude angst van jezelf, dat je geen fouten mag maken? Die angst wilde je toch juist loslaten, zodat je kinderen leren dat fouten maken best mag? Wat voor onbewust signaal geef je mee als je zo krampachtig alles voor hem oplost?’. Dat kwam wel even binnen.

loslatenHoe het afliep

Ik besloot om niet terug te gaan. Na school peilde ik voorzichtig hoe het gegaan was. Hij vertelde enthousiast dat iedereen de voorkant van het meegenomen boek moest overtrekken op papier. Omdat hij zijn boek vergeten was, had hij zelf een oplossing bedacht: hij heeft de voorkant van het boek op de computer in de klas opgezocht via Google, en het plaatje uitgeprint. Zo kon hij toch gewoon aan de opdracht meedoen.

Alle stemmetjes verstomden

Het werd stil in mijn hoofd. Wat een briljant idee! Wat was ik blij dat ik het vanmiddag kon loslaten: ik heb hem nu zelf het gevolg laten ervaren van wat er gebeurt als je iets vergeet. En ik heb hem de kans gegeven om zelf een passende oplossing voor dit probleem te verzinnen. Bovendien kon ik hem zo weer een vet compliment geven over zijn creatieve ingeving!

 

 

Foto schriftje: RGBStock/Lusi

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *