“Hij leert enorm hard en dan toch haalt hij lage cijfers”
“Ze weet gewoon niet hoe ze moet leren”
“Hij leert goed, maar van de stress blokkeert hij”
Vaak hebben ouders wel een idee bij het aanmelden van hun kind: hier ligt het aan, dit heeft hij nodig.
En dan zit er toch vaak wat anders onder.
Onder faalangst zit vaak een ‘leren leren’-probleem
Ouders zien een gestresst kind, misschien zelfs paniekaanvallen en buikpijn. De emoties die een tiener voelt zijn dan vaak een mengeling van onmacht, schuldgevoel en schaamte. Met een betere leeraanpak krijg je jezelf al een stuk beter onder controle.
Onder een ‘leren leren’-probleem zit vaak een motivatieprobleem
Ouders denken misschien wel dat hun kind wat doet, maar door de tegenvallende cijfers vermoeden ze dat hun kind geen goede leerstrategieën hanteert. In de praktijk blijkt dan dat er überhaupt niet veel geleerd wordt.
Van de week zei een meisje (3 havo) tegen me dat ze nooit leert voor toetsen, iets wat ik echt vaker tegenkom. Of laatst vertelde een jongen (6 vwo) van wie de moeder me had gezegd dat hij niet goed leert, dat hij eigenlijk nooit op tijd begint. Met de examens in aantocht – waar je veel meer stof tegelijk moet leren – is dát meer het probleem, dan het leren zelf.
Nu vallen onder het ‘leren leren’ ook onderwerpen als motivatie en plannen, maar het is niet altijd een gebrek aan ‘leerstrategie’ zelf: ze weten vaak best hoe ze moeten herhalen en ‘stampen’.
"Hij is echt lui"
In coachopleidingen heb ik het al vaker gehoord: het probleem waarmee iemand komt is vaak niet het probleem. De kunst is dus om erachter te komen waaraan je gaat werken samen.
Voorbeeld: een moeder kan hulp zoeken voor haar zoon omdat hij zijn huiswerk niet maakt en afspraken vergeet. Ze noemt hem zelfs lui en is het zat. Als we er dieper op ingaan, blijkt dat hij zich overweldigd voelt door de hoeveelheid werk en de onduidelijke verwachtingen. En als we nog een stapje dieper gaan, blijkt de moeder zelf moeite te hebben met grenzen stellen, omdat ze bang is voor conflicten.
Doordenkvragen
Tijdens coachsessies kom je vaak snel genoeg achter het probleem onder het probleem. Er zijn ook wel een aantal vragen die je jezelf kunt stellen, om het beter in kaart te brengen.
(1) Wat zijn de herhalende thema’s in de uitdagingen die ik of mijn kind ervaart?
Deze vraag helpt om patronen te herkennen die misschien al langer spelen.
(2) Hoe reageer ik meestal op stressvolle situaties met mijn kind?
Nadenken over je eigen reactie geeft je inzicht in hoe je de situatie soms kunt verergeren of juist verbeteren.
(3) Wat zijn mijn grootste angsten met betrekking tot het ouderschap?
Angsten spelen vaak een grote rol spelen in hoe ouders reageren op gedrag van hun kinderen, en het aanpakken hiervan helpt om rustiger te reageren.
(4) Hoe voelde ik me zelf als kind in vergelijkbare situaties, en hoe heeft dat mijn kijk op opvoeding beïnvloed?
Reflectie op je eigen jeugdervaringen geeft vaak belangrijke inzichten in opvoedingsstijlen en hoe het ook anders kan.
(5) Zijn er recente veranderingen in ons gezin die invloed kunnen hebben op het gedrag van mijn kind?
Het in kaart brengen van invloeden van buiten kan je helpen met het ontdekken van triggers.
(6) Wat zou ik graag anders zien in de communicatie tussen mij en mijn kind?
Het leuke met communicatie is: als één van de twee iets verandert, gaat de ander vanzelf mee.
Tenslotte
Het is helemaal niet erg als je begint met het oppervlakteprobleem: dat is tenslotte wat het eerst opvalt. Met de juiste vraagstelling kun je altijd nog kijken wat er nog meer speelt. Wil je ook eens sparren hierover? Plan dan een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek in!
