Familieratatouille
Op mijn website schrijf ik dat ik met een systemische bril kijk. Daarmee bedoel ik een soort 3D-bril die het gedrag van mensen koppelt aan hun achtergrond, de familie waar ze uit voortkomen, hun systeem van herkomst. Vanavond zag ik de film Ratatouille, over dat schattige ratje dat in een restaurant staat te koken. En zelfs in zo'n animatiefilm zie je allerlei systemische trekjes: De ‘hoofdrat’ die zich steeds losmaakte van zijn familie, die zijn vaders trots wilde zijn, die zijn broer bij het weerzien steeds liefdevol omarmde, maar toch telkens weer zijn eigen plan trok. De strenge eetrecensent die helemaal week werd, toen hij z’n moeders prakje proefde. De kok die het restaurant van zijn vader heeft overgenomen. De leerlingkok die meteen beter scoorde dan de collega die hem…