“Dit is ons einde, Mariette!” – door het ijs gezakt
"Dit is ons einde, Mariette!" - door het ijs gezakt “Dit is ons einde Mariette!”- roept mijn broertje, terwijl we watertrappelend naar adem happen. We wilden een dagtocht schaatsen en zijn plotseling door het ijs gezakt. We roepen en roepen om hulp, maar niemand hoort ons, er is niemand in de buurt. Ik spartel, met die zware ijzers aan mijn voeten, mijn kleren zijn zwaar van het koude water. Ik krijg met mijn bevroren handen geen grip op het ijs om ons heen. Het is vroeg in de ochtend, we zijn uit het zicht onder een brug, en er is nog niemand anders te bekennen. Hoe overdreven zijn uitspraak ook klinkt, zo voelt het ook echt op dat moment... Geluk Onze ouders denken dat we nog slapen. Niemand weet dat…