Oma, vertel eens

Oma, vertel eens

Persoonlijk
Toen de kinderen klein waren, gaf ik mijn schoonmoeder zo’n boekje cadeau: “Oma, vertel eens”. Daarin kon ze dan allerlei vragen over vroeger beantwoorden, zodat de kinderen daar later nog eens in terug konden kijken hoe oma’s leven was geweest. Ze was er helemaal niet blij mee. “Mijn jeugd was zo naar, ik word er verdrietig van als ik daarover moet schrijven of praten”. Ze legde het weg en we hebben er niet meer over gepraat. Bommen op de stad Mijn eigen oma vertelde ook niet veel over vroeger. Daarom herinner ik me zo goed die ene kerst, dat ze bij het natafelen over de oorlog begon te vertellen. Hoe ze in Rotterdam woonde toen de oorlog begon en de bommen op de stad vielen. Hoe ze van schuilkelder naar…
Verder lezen
Moeder in oorlogstijd

Moeder in oorlogstijd

Persoonlijk
Wat we met Ferry doorstaan hebben, had ik nooit kunnen vermoeden, dat ik in dit schrift zou moeten beschrijven. Tot nu toe was alles zo prettig en mooi. Papa was wel weg, maar er waren geen zorgen. De oorlog is ook in ons land uitgebroken. Verhalen over de oorlog De eerste meidagen van 1940 waren angstig voor zowel mijn oma als mijn opa. Hij als soldaat gevangen en bedreigd door de Duitsers, zij met dreumes (mijn vader) gebombardeerd in Rotterdam. Een paar jaar terug ontdekte ik hun eigen getuigenissen. Oma's dagboek over het leven van haar kindje, waar opeens woest de oorlog doorheen walste. En mijn opa's militair verslag van zijn belevenissen. Vroeger vond ik het gewoon spannende verhalen. Nu ik moeder ben, raken ze me pas echt. Een moeder…
Verder lezen