Soms reageer je op je kind en denk je achteraf:
Waarom deed ik zo dramatisch? Zo boos, verdrietig of gespannen…
Over dit soort momenten gaat dit blog. Niet over het gedrag van je kind dat anders moet, maar vooral wat dat gedrag nou precies in jou raakt. Als je daar beter mee om leert gaan, hoef je niet zo te sturen dat je kind gaat veranderen en gaat alles veel relaxter in huis.
Wat is een trigger?
Een trigger is een oude pijnplek die in een split‑second wordt geactiveerd. Je puber zegt iets snauwerigs, kijkt weg, zucht… en ineens voel jij boosheid, machteloosheid of verdriet dat groter is dan de situatie.
Je kind was de spreekwoordelijke druppel, gaf het laatste zetje. En dat kan ook een baas of collega of je partner zijn.
We hebben zo allemaal onze eigen triggers wel.
Waar komen triggers vandaan?
Triggers komen meestal uit ervaringen waarin je je ooit niet gezien voelde, of niet veilig, niet gesteund, niet belangrijk. Die gevoelens verdwijnen niet vanzelf, maar blijven ergens in je systeem opgeslagen, tot iets ze raakt.
Bijvoorbeeld:
Je kind reageert bot → jij voelt afwijzing en verdriet
Je puber negeert je → jij voelt je ineens heel erg alleen
Twee mensen maken ruzie → jij schiet in paniek of wilt het meteen fixen
- Iemand doet boos → jij wordt ineens heel bang
Niet omdat de situatie nú zo groot is, maar omdat het iets ouds raakt.
Iedereen heeft zijn eigen triggers
In mijn eigen gezin zie ik het ook terug. Mijn man kan in een discussie roepen: “Het is zeker allemaal mijn schuld.” of zich genegeerd voelt als iemand hem geen antwoord geeft. Terwijl ikzelf er geen enkele lading aan geef als iemand even niks zegt.
Mijn eigen knop zit ergens anders. Als er ruzie is, bijvoorbeeld tussen vader en zoon, voel ik meteen spanning in mijn buik. Ik begrijp ze allebei, wil het meteen oplossen, wil dat het goed komt. Dat is een oud stukje in mij dat geleerd heeft: harmonie bewaren is veiligheid.
Als ik dat niet herken, zit ik zo midden in een situatie die niet van mij is en escaleert het nog meer omdat ik me ermee ga bemoeien.
En ik ben zelden boos, maar kan soms ineens woest worden als een dierbare kritiek geeft die ik nergens op vind slaan (…)
Triggers verschillen, maar we hebben ze allemaal. En als je ze bij jezelf en bij je partner herkent, kun je rustiger reageren.
Wat kun je doen als je getriggerd raakt?
Merk het op in jezelf
“oh daar ga ik weer… ik ben getriggerd.”Stop even met reageren
Even niet praten of preken of uitleggen, gewoon ademen.Herken het patroon
“Dit gaat niet over nu. Dit is een oud stukje van mij.”Kalmeer jezelf eerst
Even uit de situatie, desnoods even naar de wc of naar buiten. Water drinken.Kom later terug met rust & verbinding
“Sorry, ik raakte even getriggerd. Laten we opnieuw beginnen.”
En wat als je partner óók getriggerd raakt?
Dan helpt het echt als je elkaar goed kent en als je kunt zeggen:
“Wil jij dit gesprek even overnemen? Ik merk dat ik getriggerd ben.”
Of als je je partner zachtjes kunt herinneren:
“Dit gaat niet over jou. Je bent OK”
Dit vraagt lef en oefening, en is juist lastig als iemand hoog in de emoties zit. Maar het kan zoveel rust in huis brengen.
Als je merkt dat een trigger hardnekkig is
Sommige triggers komen steeds terug, omdat je brein iets ouds nog vasthoudt.
Eigenlijk is het dan niet eerlijk naar je kind toe, dat je kind zich anders moet gedragen zodat jij niet getriggerd wordt.
In hypnotherapie werk ik vaak met ouders om dat stukje te verzachten en te helen. Zodat je minder automatisch reageert, en meer vanuit rust en verbinding. Wil je onderzoeken wat dit voor jou kan doen?
Je bent welkom voor een vrijblijvende kennismaking.
