Weer zo’n raar jaar voorbij

Een jaar geleden hadden we nog zoveel hoop: dat het komend jaar maar beter mag worden dan 2020! En nu staan we weer op hetzelfde punt: nog steeds hopen we dat het komend jaar beter wordt, dat alles weer ‘normaal’ wordt. Want het was me een jaartje wel, met alsmaar tegenvallers en varianten en golven. En steeds meer verdeeldheid onder de mensen. De frustraties en spanningen groeien. Iedereen is het spuugzat, of je nu ‘meedoet’ of ‘tegen’ bent.

Ik zelf hou me een beetje op de vlakte, ik heb er niet zo’n last van. Als ondernemer ben ik niet echt geraakt door de maatregelen, maar voor mensen met sportscholen, restaurants en winkels is het wel anders. Telkens opnieuw je levenswerk aan een zijden draadje. En dan heb je nog al die ‘gewone’ mensen, die zich hebben verveeld in de kerstvakantie, want niks kon of mocht meer. Vakanties die niet doorgingen, uitjes die gesloten zijn.

Al 1,5 jaar van huis werken met alle spanningen die dat met zich mee brengt. Gut, wat heb ik 15 jaar geleden hard gevochten bij die grote bank waar ik werkte, om af en toe eens een dag van huis te mogen werken. Het Nieuwe Werken, noemden we het toen. Geen werkgever die het aandurfde om de controle los te laten. Moet je ons nu allemaal zien!

Onzekerheid

Niets lijkt meer vast en zeker momenteel. En waar je je vroeger wat gemakkelijker kon afsluiten van de politiek en bijbehorende grillen, word je nu meegesleurd in iets waar je misschien helemaal niet in mee wilt. Gaat iemand anders opeens bepalen wie jij thuis mag ontvangen? Of je naar een winkel mag? Telkens hopen we: ‘als we dit doen, dan gaat alles beter’, maar wat een lange adem moeten we hebben. In onze maakbare wereld hebben we opeens iets níet meer onder controle.

Zelf heb ik een soort automatisme in mezelf, om alles op een positieve manier ‘om te denken’ – heel irritant soms voor anderen. Mmm eigenlijk wel lekker dat we zo weinig afspreken met vrienden. Heerlijk al die weekenden onder ons. Lekker wandelen. Shoppen is toch niet mijn ding. Zelfs bij het feit dat onze topsportende zoon ineens weer elke avond thuis zat, dacht ik: dat biedt kansen, misschien gaat tóch nog over dit schooljaar! We hebben in de kerstvakantie zomaar elke dag een half uur in een Duits boek gelezen.

Acceptatie of onrust?

En hoe is het nu met jou? Voel je je soms heen en weer geworpen tussen acceptatie en onrust? Ben je boos? Of ben je het gewoon helemaal zat? En je kinderen? Hoe begeleid je die dan het beste door deze zoveelste golf heen?

Ik denk dat het heel belangrijk is hoe je er zelf in staat. Of je nu kleuters hebt of pubers, of iets ertussenin: ze kijken naar je, ze zien hoe jij op dingen reageert, ze luisteren naar jouw uitleg. Hoe je met de regels omgaat, of je je opwindt, of je je erin berust, of je boos bent of verdrietig, of dat je er het beste van maakt. Kleine kinderen nemen dat als sponsjes in zich op en het wordt ook hun waarheid en gemoedstoestand. Grotere kinderen gaan bij zichzelf na: wat vindt papa? wat vindt mama? wat vinden mijn vrienden? wat vind ik zelf? En soms sta je ook machteloos en zie je je kind eronder lijden. Ga er maar aan staan als je nu een jonge twintiger bent, thuis bij je ouders, terwijl je leven zou moeten bestaan uit vrienden, uitgaan en werken of studeren.

Jij als vuurtoren

Eigenlijk ben je als ouders een soort vuurtoren: je kinderen varen op jouw licht. Wat als je opeens begint te knipperen, of telkens uit en aan gaat (wat begrijpelijk is als je wordt meegesleurd door alle emoties), wat moeten zij dan? Als je merkt dat jouw kind gestresst is, kijk dan eens hoe het met jullie als ouders is. Hoe kun je zorgen dat jullie weer stevig staan in deze storm? Wat heb jij nodig en hoe kun je daarvoor zorgen?

Oefening om je stress-systeem snel te kalmeren

Een goede manier om je stress-systeem te kalmeren, is je ademhaling rustiger krijgen. We ademen vaak veel te snel en te vaak, het schijnt dat 8x per minuut al voldoende is. Bij een rustige ademhaling horen een rustiger hartslag en lagere bloedruk, en maak je ook minder stresshormonen aan. Doe onderstaand experiment maar eens!

In deze oefening ga je eerst tellen hoe snel je nu ademt, dan doe je een korte ademhalingsoefening en tenslotte tel je nog eens hoe snel je daarna ademt.

1. Zet je timer op een minuut en tel gewoon hoe vaak je ademhaalt (in- en uitademing tellen als 1 ademhaling).
2. Zet je timer dan op een bepaalde tijd (bv 1 minuut maar 2 of meer mag ook). En dan ga je al die tijd ademen op de volgende manier:
   • 4 tellen inademen
   • 4 tellen vasthouden
   • 4 tellen uitademen
   • 4 tellen vasthouden
   • Dit telkens herhalen tot de tijd om is. Doordat je telkens 4 tellen je adem even vasthoudt, ga je vanzelf grotere happen lucht nemen en dieper in- en uitademen.
3. Tenslotte ga je checken of je nu rustiger ademhaalt dan bij stap 1. Zet je timer op 1 minuut en tel nogmaals je aantal ademhalingen.

Ik ben heel benieuwd welk verschil je merkt! En natuurlijk kun je deze oefening ook met je kind doen, zodat ook die leert hoe je je zelf snel rustig kunt krijgen.