Hoe zet jij je voet op de trapper?

Tijdens een fietstochtje spreekt mijn man onze dochter toe: “Zet je voet meer naar achteren op de trappers!”. Hij verzucht naar mij: “Ik blijf het zeggen, maar ze blijft haar voet verkeerd neerzetten”… Dit probleem is nieuw voor mij. Ik kijk omlaag en ontdek dat ik het net zo (verkeerd) doe als zij. Zou het in onze genen zitten? Waarom hebben mijn ouders mij dit nooit geleerd?

Verkeerde voet

Het is een gek moment: iets dat ik al bijna 40 jaar doe, blijk ik verkeerd te doen! Ik ben er even stil van. En oprecht verwonderd dat de wereld niet zo in elkaar steekt als ik dacht. Ik plaats stiekem even de voorkant van mijn voet op de trappers, om te voelen. Nee, dat voelt echt heel raar. Mijn knieën raken zowat mijn neus. Tevreden zet ik mijn voeten weer in mijn eigen foute standje.

Wat een onzin

Een wonderlijk proces. Ik voel allereerst grote weerstand tegen zijn kritiek. Wie zegt dat dat klopt? Waarom moet onze dochter haar voeten anders doen, als ik nooit anders gedaan heb? Fiets ik opeens niet goed? Ik heb nooit fietsblessures gehad. Ik kan keihard fietsen en heb megasterke benen. Wat een onzin. Zo foeter ik van binnen door.

En waarom moet het dan zo?

Provocerend zeg ik “Ik doe het ook zoals zij hoor”, en geschrokken kijkt hij omlaag naar mijn trappers. “Leg mij maar uit waarom dat niet goed is”, daag ik uit. Hij is even stil. Hij weet dat ik nu een fysiologische, technische en aerodynamische verklaring wil horen, dat is zijn expertise als Delftenaar. Na een tijdje steekt hij van wal: dat je meer kracht kunt zetten, en dat je voeten een grotere cirkel maken vanaf het draaipunt, en dat iederéén dat weet en het zo doet. Kijk maar naar wielrenners, die zetten hun voorvoet zelfs vast op de trappers.

Voorvoet versus middenvoet

We fietsen nog steeds verder. Ik zie dat hij net als ik bij alle andere fietsers checkt hoe zij het doen. Betrapt! Hij is blijkbaar tóch niet zeker van zijn zaak, ha! Maar ik moet hem gelijk geven, helaas, 9 van de 10 fietsers trappen met de vóórkant van hun voeten. Slechts een enkeling doet het zo dwaas als dochter en ik. Langzaam voel ik mijn weerstand zakken. Ik kan me voorstellen dat je met je voorvoet meer kracht kan zetten. Wie weet heeft hij wel gelijk! Wat zeg ik? Ja! Wie weet moet ik dit keer voor de verandering eens open staan voor zijn feedback? Ik mijmer verder… ik ben toch al op de helft van mijn leven: hoeveel jaar heb ik nog om mijn slechte gewoonte aan te passen?

Perceptie is projectie

Feedback ontvangen is niet mijn sterkste kant. Jarenlang heb ik in cursussen geleerd om mij niet teveel van de mening van anderen aan te trekken. Om vooral mijn eigen gevoel te volgen. Wat anderen van je vinden, is tenslotte slechts een projectie van hun eigen binnenwereld, dat zegt niets over mij (hear hear). Alhoewel… in een van die opleidingen zeiden ze ook: “Maar als 3 mensen zeggen dat je neus scheef staat, voel er dan eens aan…”.

Zou mijn man dan tóch gelijk hebben – dit keer?