Een staycation: hoe is dat?

“Waarom gaan we zo’n eind rijden als we toch naar een zwembad gaan?”

Dat vroeg onze zoon vorig jaar bij de evaluatie van onze kampeervakantie in Frankrijk. En zo ontstond het plan om dit jaar eens thuis te blijven en te ervaren hoe dat is. We bleken ook nog eens heel hip te zijn, want de ‘staycation’ blijkt populairder dan ooit. En niet alleen om financiële redenen. Mijn zwager verzuchtte jaloers: “Dat lijkt me nou eens heerlijk, drie weken gewoon rustig in m’n eigen tuin zitten”.

Zo’n staycation heeft genoeg voordelen

Zelf zagen we ook echt wel de mooie kanten van een staycation: door het jaar heen zijn we zoveel op pad, dat we ernaar uitkeken om eens wat meer tijd in ons huis en onze tuin door te brengen. Geen inpakstress, geen fileleed, alle comfort thuis voor handen, een warm bed en een dak boven ons hoofd als het eens regende. Geen klamme handdoeken die niet drogen in een natte tent. En geen spanning vooraf of de camping wel leuk genoeg zou zijn.

Afspraken vooraf

Mensen waarschuwden me ook voor de nadelen: “Ben je niet bang dat je man gaat klussen?” (werkelijk… ik zou de laatste zijn die hem zou tegenhouden… haha). Of: “Vinden de kinderen het niet vervelend om te zeggen dat ze thuis blijven?”. Integendeel, ze vertelden het met trots aan alle winkelmeisjes en aan de glazenwasser. Zelf had ik wel behoefte aan wat kaders. Mogen de kinderen wel een dagje naar de BSO als ze dat willen? Gaan we wel of niet op familiebezoek in die periode? Mogen we ook afzonderlijk op pad? Uiteindelijk was de afspraak: alles mag deze staycation, behalve werken! En we zouden minimaal eens per week een bijzonder uitstapje doen.

Heel veel samen-tijd

Qua weer hadden we werkelijk de drie mooiste weken van het jaar uitgekozen. Alsof we op de camping waren, haalden de kinderen dagelijks verse broodjes en jus. En dan ontbeten we in de tuin. We gingen dagjes weg naar pretparken en evenementen, strand en zwembad. En we hebben ook heel veel tijd thuis doorgebracht. Urenlang hebben we Kolonisten van Catan gespeeld! Zoonlief had ook eigen mix gevonden: hij ging af en toe een dagje naar de BSO, om daar lekker met zijn vriendjes te voetballen.

Interne worsteling: me-time

Deze staycation was op sommige vlakken ook even een confronterend spiegeltje voor mezelf. Als ik me dan net in de tuin had genesteld met een boek en een cappuccino, stond er een kind naast me met de vraag: “Zullen we ganzenborden?”.  En daarna nog eens. En nog eens. Ho even. Ik voel een zucht omhoog komen, wat gebeurt er van binnen? Het hele jaar sturen we ze naar de opvang, en net op het moment dat ik ál die tijd kan inhalen en als een liefdevolle oermoeder zoveel mogelijk tijd met onze kinderen kan doorbrengen… voel ik vooral een enorme behoefte om alleen te zijn. Ik heb óók vakantie, piept een stemmetje van binnen.

Thuishangen versus op pad gaan

In het begin hadden we het zo bedacht: lekker veel thuis, één uitje per week. Na een paar dagen vloog het me aan. Iedereen ging wel aardig zijn gang in en om het huis: manlief aan de computer, de kinderen met hun vriendjes. Maar ik? In plaats van te genieten en te chillen, wilde ik wég! Ik wilde meer dingen doen, dingen zien, dingen ondernemen, als gezin op pad. En niemand had zin om mee te gaan. Ik realiseerde me ineens dat dit niet nieuw was: dit gevoel heb ik op de camping ook vaak. Terwijl de rest van het gezin in en om de tent rommelt, wil ik stadjes bekijken, tochtjes maken, dingen ontdekken. Herkenbaar gevoel, ligt niet aan staycation, concludeerde ik. Maar als ik er last van had, moest ik er wel wat aan doen!

Me-time en we-time

Ik speelde open kaart: “Ik wil best met jullie een spelletje doen, maar niet de hele dag achter elkaar. Bovendien doe ik liever andere dingen met jullie samen: een fietstocht of wandeling. Dus laten we het allemaal een beetje afwisselen”. En ik ging wat meer op pad, een dagje met vriendinnen weg, een fietstochtje. Om de dag hardlopen. En we gingen er met zijn vieren wat meer op uit. Toen bood een lieve tante ook nog eens aan dat de kinderen een paar nachtjes bij haar mochten slapen. Hadden wij even tijd als man en vrouw samen, lange fietstochten, rust in huis. Zo konden we ons halverwege onze staycation lekker opladen. Des te leuker was het om daarna weer met zijn vieren verder te gaan!

Conclusie: staycation geslaagd

Mede dankzij het heerlijke weer was deze thuisvakantie een groot succes. We hebben geen complete afzondering nodig om een vakantiegevoel te hebben. Het was een nieuwe ervaring die we als gezin met elkaar konden delen. Een nadeel is wel dat je nooit helemaal los komt van huis en haard. En van het nare wereldnieuws. Alles bleef gewoon binnenkomen, meer dan wanneer je ergens zonder wifi bovenop een berg zit. Maar de worstelingen die ik soms met mijn moederrol heb, de twee tegenpolen genaamd me-time en we-time, zijn gelijk of je nu thuis bent of ergens op een camping. Blijf vooral allemaal benoemen wat je verwachtingen zijn, zodat anderen daar rekening mee kunnen houden. Volgend jaar wil ik weer kamperen, maar we zullen dit in de toekomst zeker nog eens herhalen!

Overweeg je ook een staycation? Lees hier nog meer tips!