Ik mis oma zo

Ik mis oma zo

Ouderschap, Persoonlijk
Ik mis oma zo Half 12 ’s avonds, ik ben net klaar in de badkamer en hoor luid gesnik. Ik doe de kamerdeur van onze 13-jarige dochter open en ze staat te huilen voor het open raam. “Ik mis oma en Binkie en Lotje zo…”. Twee jaar geleden hadden we een zware periode met veel dood: eerst de ene kat, toen de andere kat, en toen nog het ziekbed en overlijden van mijn schoonmoeder. Kinderen gaan zo bijzonder met de dood om… als het gebeurt, lijken ze er soms snel ‘overheen’ te zijn. Maar ik weet nog dat onze zoon - die echt niet zoveel met huisdieren heeft - op zijn 9e opeens begon te huilen om een kat die al 3 jaar ervoor overleden was, zomaar out of the…
Verder lezen
Oma, vertel eens

Oma, vertel eens

Persoonlijk
Toen de kinderen klein waren, gaf ik mijn schoonmoeder zo’n boekje cadeau: “Oma, vertel eens”. Daarin kon ze dan allerlei vragen over vroeger beantwoorden, zodat de kinderen daar later nog eens in terug konden kijken hoe oma’s leven was geweest. Ze was er helemaal niet blij mee. “Mijn jeugd was zo naar, ik word er verdrietig van als ik daarover moet schrijven of praten”. Ze legde het weg en we hebben er niet meer over gepraat. Bommen op de stad Mijn eigen oma vertelde ook niet veel over vroeger. Daarom herinner ik me zo goed die ene kerst, dat ze bij het natafelen over de oorlog begon te vertellen. Hoe ze in Rotterdam woonde toen de oorlog begon en de bommen op de stad vielen. Hoe ze van schuilkelder naar…
Verder lezen