Chaos in de brugklas

Daar zitten we dan, als kersverse brugklasouders op de informatieavond. Vanuit de stoelen waarin overdag de scholieren hangen, kijken 28 paar ouders vol verwachting naar de mentor van deze brugklas. Het is de klas van onze jongste, dus we hebben het al eens meegemaakt, maar dat was op een andere school. Daarom ben ik heel benieuwd hoe het hier gaat.

Is het spannend, je kind in de brugklas? De moeder voor me vindt van wel: “Ja, ik ben er wel heel veel mee bezig”. Ik voel iets van schaamte, ik ben vooral heel veel bezig met mijn nieuwe praktijkruimte, en met het rond krijgen van mijn werkagenda voor komend schooljaar.

De mentor neemt het woord. Hij maakt grapjes, en stelt ons gerust dat zijn powerpointpresentatie niet te lang is. Na de eerste slides barsten de vragen los.

zoveel informatie op zoveel plekken

Waarom heeft de school eigenlijk twee systemen voor het rooster, en moeten kinderen allebei bijhouden? Nou ja, het ene systeem is actueler dan het andere, maar het andere kan meer, dus houden we ze allebei aan.

Magister is de tool waar docenten huiswerk in zetten. “Is dat een harde regel, dat alle docenten dat moeten doen?” vraagt iemand. “Ik doe het wel,” antwoordt de mentor. “Sommige collega’s geven het huiswerk mondeling door. Ik kan alleen voor mezelf spreken”.

En dan is er nog een tool waarin de planning voor het hele jaar staat: wanneer kun je toetsen van welk vak verwachten. Elk vak heeft een eigen tabblad. De ene docent werkt met weeknummers, waarin dingen af moeten zijn, de ander niet. “Zetten ze dan ook in Magister wat ze wanneer verwachten van de kinderen?”. “Dat ligt aan de docent. Sommige zetten er bij elke les huiswerk in, andere alleen de toetsen”.

Geprikkeld

Een moeder naast me reageert geprikkeld: “Vorige week stond er iets bij wiskunde, de planning van de komende weken, en deze week staat er iets heel anders. We hadden net alles geprint. Hoe weet je nou of er iets is gewijzigd?”. Ik schrik weer op, want ik heb nog helemaal niks met ons kind gedaan.De moeder naast me, die is er al helemaal in gedoken.

“En als een les met een SO uitvalt, schuift het dan automatisch naar de volgende les?”, vraagt een vader. Ook hier antwoordt de mentor dat elke docent daar vrij in is. Zelf doet hij het niet, hij maakt altijd een nieuwe afspraak in overleg met de klas. Maar hij kent een collega die het heel anders doet.

help!

Van alle kanten komen er vragen. De mentor beantwoordt alles geduldig. Het valt niet mee zo voor deze leeuwen. Ik voel me ook onrustig. Wat een chaos! De ene docent doet dit, de ander dat, sommige dingen staan in dit systeem, andere dingen in dat systeem. Dit geeft onrust bij de kinderen, zegt een ouder, laatst was de groepsapp ook al ontploft door onduidelijkheid bij een bepaald vak.

De controlfreak in mezelf roept om duidelijkheid. Ik moet protest aantekenen! Deze school moet keuzes maken, deze school moet één lijn trekken! En dan neemt de coach in me de overhand: het is zoals het is, een mooie leerervaring voor deze brugklassers, dat ze nu al met zoveel verschillende mensen te maken krijgen. Onze dochter zal moeten leren om te gaan met onzekerheid, zij zal haar weg moeten vinden tussen alle verschillende interpretaties, zij zal om hulp moeten leren vragen. Goh wat zal ze zelfstandig worden dit jaar! En wat kan ik als ouder doen, om haar al deze dingen aan te leren? Dát is de hamvraag.

Samen plannen

Een paar dagen later ga ik met haar zitten. Ondanks dat al zo zelfstandig is, blijkt ze het wel heel fijn te vinden. Per vak kijken we wat er verwacht wordt de komende weken, en wat de docent in Magister heeft gezet, en wat er níet in staat. De hamvraag die ik haar stel, is: “Waar zet je alles in, zodat je overzicht houdt en niks vergeet?”. Ze kiest voor haar agenda. De dingen uit Magister kunnen daarin, maar ook de planningen voor die dingen die óók van haar verwacht worden.

Ze bedenkt een systeem: links schrijft ze wat ze voor een bepaalde dag moet doen, en rechts wat ze extra doet die dag. Bijvoorbeeld elke dag een paar Engelse woordjes. En een paar keer die toets van Frans inplannen. En ruimte houden voor de opdrachten die over twee weken af moeten zijn .Ze pakt haar markeerstift erbij en geeft sommige dingen een kleurtje. Zo zitten we samen een uurtje op haar bed en ik merk dat ze het fijn vindt dat we er even zo naar kijken. We spreken af dat we dit voorlopig elke week even gaan doen.

Samen leren

Hoe zelfredzaam deze dochter ook is, deze chaos is écht even teveel voor een verse brugklasser. Ook al zei de mentor dat we het best een beetje los mogen laten. Ik hou mijn doel voor ogen: wat moet ze nog leren, en hoe kan ik haar daarbij helpen? Op zo’n manier dat ze zélf steeds vaker een oplossing vindt in een chaos als deze…