‘We hebben onze spreekbeurt’

Boekbesprekingen en spreekbeurten zijn een hele happening hier in huis. Het hele gezin fungeert als publiek bij het oefenen, we geven tips en tops en schatten zelfs telkens in of het een matig, voldoende, ruim voldoende of goed is. Voor mij is het daarnaast een proces van bezinning en loslaten: waar stuur ik bij, wat laat ik gaan… het is tenslotte niet mijn spreekbeurt! Toch? Er steekt dan een perfectionistisch en streberig stemmetje de kop op, dat ik niet liever niet in de buurt van mijn kinderen wil laten komen… maar ik wil er wel voor ze zijn in dit leerproces.

Bullets in Powerpoint

Hij verzon een onderwerp en schreef een serie brandweer spreekbeurt dietz coaching hoofddorpsteekwoorden op. In mijn ogen haal je vervolgens informatieboekjes, en ga je die een beetje in je eigen woorden filteren en overnemen, en dat ga je vervolgens uit je hoofd leren. Hij niet – en terecht, want lappen tekst uit je hoofd leren is nou niet wat de meester van je vraagt bij een spreekbeurt. Hij opende Powerpoint en zette elk onderwerp op een nieuwe slide, met een paar bullets eronder. En nog vervolgens stelde hij voor: ‘Ik ga nu mijn spreekbeurt voor jou houden: eerst kijken hoever ik kom zónder dat we het verder voorbereiden’.

Ik heb nog een tip voor jullie: telkens als ik hem oefen, moet ik van jullie iets nieuws gaan zeggen. Zo red ik het nooit in 10 minuten!

Oefening baart kunst

Ik was verbaasd hoe ver hij die eerste keer al kwam. Daarna zocht hij plaatjes bij elke slide, met zelfs een filmpje over de brandweer in actie. We gingen langs bij de brandweerkazerne en kregen een helm en pak te leen. Om de paar dagen nam het hele gezin stelling op het grote bed. Hij ging dan klaarstaan met de laptop en hield zijn hele verhaal. Bij de tips en tops suggereerden we soms dat iets eruit kon, soms dat hij iets extra moest uitleggen. Tot hij verzuchtte: ‘Ik heb nog een tip voor jullie: telkens als ik hem oefen, moet ik van jullie iets nieuws gaan zeggen. Zo red ik het nooit in 10 minuten’.

Populariteitstest

Telkens vroeg hij na de tips en tops ons oordeel: ‘Wie vond het een onvoldoende? En wie een Voldoende? En wie een Ruim voldoende? En wie een Goed?’ want zo wordt de publieke opinie in de klas gepeild bij spreekbeurten en boekbesprekingen. Dit is het moment waar hij het meest tegenop zag: zouden zijn vrienden hem wel een Goed geven? En zouden degenen die hem minder aardig vinden hem maar een Voldoende geven? Ik heb zo mijn bedenkingen bij dit systeem, kinderen zetten het genadeloos in als populariteitsmeting.

We hebben onze spreekbeurt”

Bij de generale repetitie hielden manlief en ik bewust onze tips voor ons. Hij moest met een goed gevoel voor de klas gaan staan, en we vonden het prima zoals het nu ging. Op de grote dag zette ik op Facebook: “We hebben onze spreekbeurt vandaag”, want ja, na die hele aanloop en al dat samen oefenen, voelde het echt zo, ik leefde zó met hem mee! Gelukkig had hij zelf geen zenuwen en heeft hij het er prima vanaf gebracht. Glunderend kwam hij naar buiten, hij had een ‘Goed’! Het hele huis haalde opgelucht adem.

Op naar de volgende…

Die middag kwam er een mailtje van de juf van onze dochter in groep 4: “De kinderen kunnen zich vanaf nú inschrijven voor de allereerste boekbespreking”. Mijn voornemen: wat meer emotionele afstand, en zo het kind nog meer in haar eigen kracht te laten…!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site werkt met cookies: wil je verder gaan, ga dan eerst akkoord met het gebruik hiervan. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies', zodat je niet eerst allerlei aparte toestemmingen hoeft te geven. Als je doorgaat op deze website zonder je cookie-instellingen aan te passen of als je klikt op "Accepteren" dan ga je akkoord met deze instellingen.

Sluiten