Moet je altijd consequent zijn als ouders?

Een beetje gespannen zitten ze tegenover me. Voor je naar een coach stapt, heb je als ouders natuurlijk al van alles geprobeerd. We praten over hoe ze bepaalde situaties aanpakken. En dan komen er toch wat verwijten op tafel, over onderlinge verschillen. Met de hamvraag: “Moeten we niet vaker consequent zijn en op één lijn zitten?”. Twee paar ogen kijken me vragend aan.

Ik ben ook niet altijd consequent met mezelf

“Nee hoor,” antwoord ik. “Mijn man en ik zitten ook niet altijd op één lijn. En ik zit ook niet altijd op één lijn met mezelf, ik ben geen robot. De ene dag ben ik minder snel geïrriteerd dan de andere dag en kunnen ze net wat meer bij me maken.” Wat wel belangrijk is, is dat er bepaalde basisregels zijn, vaste gewoonten en rituelen die het kind houvast geven.

Wat kinderen allemaal leren

Kinderen leren door te kijken naar hun ouders: ze registreren alles: niet alleen wat je zegt, maar ook hoe je het zegt: hoe je kijkt, die ene kleine frons, die gespannen mond of die afwezige of vermoeide blik, de twijfel omdat de andere ouder er iets ander van vindt. Ze leren hoe je doet als ze écht te ver gaan. En ze leren aanvoelen dat wat bij de ene ouder nog wel acceptabel is, bij de andere al te ver gaat. Enorm handig dit: zo leer je ook inschatten hoe ver je kunt gaan bij de juf of meester op de basisschool.

En hoe je bij de ene docent op de middelbare school meer kunt maken dan bij de ander. Zodat ze later op hun werk ook leren omgaan met de buien van hun collega’s , klanten of baas. Want die zijn ook niet altijd consequent in hun gedrag.

Leer van elkaars sterke kanten

Tijdens de genoemde coachsessie raakt de sfeer ook wat gespannen: ze willen dat alles beter gaat, maar kunnen zich niet vinden in de aanpak van de ander. Dan vraag ik aan allebei: “Wat vind je nou dat de ander goed doet in de opvoeding?“.

Ik zie meteen een switch in hun houding, ze worden weer wat zachter: op die manier hadden ze al lang niet meer naar elkaar gekeken. Wat blijkt: de ene ouder is supergoed in driftbuien voorkomen, om creatief een dreigend ontplofmoment om te zetten in een kietelbui met gekkigheden als: “Kijk nou, een olifant in de tuin!”. Terwijl de andere ouder supergoed is in grenzen aangeven: tot hier en niet verder. En misschien kunnen ze van elkaar afkijken hoe de ander dat doet en daar ook mee gaan oefenen.

Regels en uitzonderingen

Dat je niet altijd consequent bent, is iets anders dan dat je in een huis zonder regels woont. Natuurlijk moeten er regels en vaste gewoontes zijn binnen het gezin:  ritme en regelmaat bieden ook rust en veiligheid.

En soms is het ook goed dat je daar een beetje mee speelt. Dat je af en toe iets met een knipoog door de vingers ziet, of juist af en toe uit de bocht vliegt. En daarbij is het soms wel belangrijk dat je (achteraf) uitlegt aan je kind waarom het zo ging, of waarom het nu wel mocht en gister niet.

Moet je je partner dan maar laten begaan, ook al ben je het er niet mee eens?

Dat heb ik zelf altijd het lastigste gevonden: niet tussenbeide komen als ik vond dat er iets niet eerlijk ging, of als ik het niet met mijn man eens was. En toch is dat het beste: niet te vaak in discussie gaan waar de kinderen bij zijn.

Wat heb ik vaak medelijden met onze zoon gehad, als hij weer met een jaar of 8 van onmacht stampvoetend naar boven vertrok, na een ruzie met zijn vader. Achteraf praatte ik wel met hem, legde ik hem dingen uit. Of besprak ik het met mijn man. En met de jaren leerde hij vanzelf hoe hij beter met bepaalde situaties om moet gaan. Hij ontploft niet meer, integendeel. Als hij nu op zijn gedrag wordt aangesproken, is zijn grootste wapen om ons stoïcijns aan te blijven kijken, zonder iets terug te zeggen. Zo irritant!

Over welke zaken moet je het wel eens zijn?

Bij ons thuis gaan de gedoetjes nu vooral rondom bedtijd en wakker maken: ik laat ze nog wel even langer door gamen of op vrije dagen uitslapen, terwijl mijn man liefst om 7:30 hun gordijnen openzwaait: rise and shine! In dit soort dingen is het wel fijn om consequent te zijn, door afspraken te maken, met elkaar en met de kinderen. In en buiten de vakanties: hoe gaan we dat doen met bedtijden en opstaan? Ook zijn we het eens over het avondeten: je komt aan tafel zodra we je roepen, telefoon wordt weggelegd, en je moet óf tafeldekken óf afruimen.

Kijk dus eens waarover de kleine akkefietjes bij jullie thuis gaan, en wat je belangrijk vindt: waarover is het nodig dat je extra leefregels maakt in huis, zodat het voor iedereen leefbaar en gezellig blijft? Als die regels duidelijk zijn en gehandhaafd worden, is het des te leuker om er af en toe een beetje mee te spelen.

Zou je wel wat meer willen weten over hoe je meer harmonie in het gezin krijgt? Vraag dan mijn gratis Minicursus aan!