Papa weet alles

Papa weet alles

Mijn man en ik hebben een nogal verschillende leerstrategie. Ik ken hem al 18 jaar, en zie er de charmes ook van in. Nu de kinderen op het VO zitten, vallen de verschillen tussen papa en mama extra op…

Het verschil zit hem hierin, dat hij héél veel weet en graag alles wil snappen. En dat gecombineerd met een enorme aandrang om dat dan ook aan anderen uit te leggen, zodat zij óók alles snappen. Ik ben zelf nogal lui van aard: als iets het doet, dan ben ik al blij. Als een apparaat gerepareerd is, dan hoef ik niet te weten wat ze gedaan hebben: als het maar weer werkt.

Vast patroon

Zijn methode volgt een vast patroon:

• een onderwerp komt ter sprake
• hij stelt mij* vragen als ‘weet jij hoe ….’, ‘weet jij waarom ….’
• ik  haal mijn* schouders op, niet echt geïnteresseerd
• hij legt het tot in detail uit, of gaat zitten internetten tot hij erachter is en legt het dán uit

*) voor ‘mij’ kun je ook een van de kinderen invullen

Gloeilamp

Zo weet ik nog een avond in het begin van onze relatie, dat hij op een papiertje aan het uittekenen was hoe een gloeilamp werkte, terwijl ik mij in stilte afvroeg hoe ik in deze scène terecht was gekomen.

Ik krijg dus regelmatig vragen die me het idee geven weer op school te zitten. Het erge is ook: als ik géén interesse in de uitleg toon, dan voelt het voor hem alsof ik niet in hém geïnteresseerd ben, volgens de logica: “Je wilt toch zo altijd zo graag weten wat er in mij omgaat?”.

Papa lost alles op

Uiteraard ben ik ook heel erg blij met deze eigenschap: hij weet ook echt alles over techniek, over het lichaam, over hoe we de kleine en grote brandjes blussen in huis. Van jongs af aan weten de kinderen: als ik ergens pijn heb, moet ik naar papa. Papa lost alles op en papa weet alles. En wat inspirerend voor de kinderen, een vader die overal zo enthousiast in duikt.

Bovendien kon deze ICT-papa gewoon de hele verbouwing van mijn Ketelhuis afronden. Wat hij niet weet of kan, daar zoekt hij van op hoe het moet, en dan dóet hij het gewoon.

Dat klopt niet wat ze jou leren

Papa weet ook feilloos wat er níet klopt aan wat de kinderen op school leren. Regelmatig kwam er een lesje natuniek of aardrijkskunde mee naar huis van de basisschool. Als hij een kind dan overhoorde, vertelde hij er altijd bij wat er niet klopte in de tekst: “Ja, zo staat het in de tekst, maar eigenlijk gaat het zo: ………………”.

Oog voor detail

En nu zitten ze op de middelbare school. De verdeling was snel gemaakt: mama helpt met de talen en papa helpt met de exacte vakken. Een avondje biologie leren met papa is een sprong in het diepe, want papa vraagt ook naar dingen die níet in het boek staan, ze zoeken er filmpjes bij en hij legt uit hoe het allemaal werkt. Eigenlijk maakt hij het vak interessanter voor ze… maar dat leidt niet vanzelfsprekend tot voldoendes… “Ja, maar zit je op school om toetsen te halen? Of wil je weten hoe het werkt”, werpt hij dan tegen.

Nierschors

Deze kerstvakantie had ik meer tijd, dus voor de verandering zette ík mij met zoonlief aan biologie. En omdat ik net zo dom, zo niet dommer ben dan hij, moesten we samen die teksten doorgronden en de essentie eruit halen. Zo leerde ik over de bloedsomloop en de werking van de nieren. We leerden over nierschors en niermerg en konden de bijbehorende vragen uit het werkboek maken.

Aan tafel vertelden we trots wat we die dag geleerd hadden. En mijn man vroeg: “Weten jullie eigenlijk hoe de nieren precies werken?”. Nou ja, dat verhaal van die schors en merg, antwoordden wij in koor. “Ja, maar hóe werkt dat dan?”. Weten wij veel, dat stond niet in het boek.

Wát voor eilandjes???

Na het eten kroop hij achter de PC. En ’s avonds laat in bed zei hij enthousiast: “Het is echt héél ingewikkeld, van die nieren en de alvleesklier. Ken je de eilandjes van Langerhans?”. Wàààt?

Ik vind het ook wel bewonderenswaardig, hoe hij overal induikt en hoe hij zich in alles interesseert. Hij gaf toe dat hij het best leuk zou vinden als hij al die vakken nóg eens mocht volgen op de middelbare school.

Mam?

Zoonlief zei de volgende dag: “Het ging zo lekker gisteren, zullen wij weer samen bio doen, mam?”