Van ‘bang alleen’ naar meer zelfvertrouwen

Van ‘bang alleen’ naar meer zelfvertrouwen

“Huh het voelt opeens heel anders! Ik snap niet wat ik er eerst zo eng aan vond”

Ik was eigenlijk zelf ook verbaasd hoe snel deze verandering had plaatsgevonden. Van een bang meisje dat niet alleen naar boven en naar school durfde, kwam aan het eind van de tweede sessie opeens deze uitroep. In dit artikel leg ik uit hoe ik met haar gewerkt heb.

Meteen al spannend

Bij de eerste kennismaking viel me al op dat ze erg aan haar moeder hing, ze durfde ook niet zonder haar moeder naar binnen. Samen met de dingen die ze me vertelden, was het voor mij ook een teken dat ik ook wat verder in het verleden kon duiken met moeder: wat is er gebeurd rondom zwangerschap, geboorte, hechting, de eerste levensjaren, waardoor dit meisje zoveel veiligheid zoekt. Maar hoe dan ook was het superstoer van haar dat ze ondanks haar angst toch met mij durfde te praten.

Wegkloppen met EFT

Na een eerste kennismaking begon ik met EFT. Ze had wat herinneringen benoemd die ze heel eng vindt als ze alleen fietst, en die nare gevoelens hebben we weggeklopt. EFT is erg fijn voor kinderen omdat ze niet uitgebreid hoeven te praten. Ze mogen me gewoon napraten en we lachen er zelfs ook bij, terwijl we aan het tappen zijn. Ik tap op mijn gezicht en lichaam en zij doen me gewoon na. Na deze sessie was dit meisje helemaal opgelucht dat het zo was meegevallen. Ze wilde zelfs wel vaker komen.

Zelfvertrouwen in je vuist verankeren

vuist zelfvertrouwen ankeren

Wat bij haar héél goed werkte, was dat ze op een ander vlak wel iets durfde, juist iets dat veel mensen eng vinden… zelfs ik. Ik had haar geleerd hoe ze dat gevoel van zelfvertrouwen en dapperheid van díe situatie in zichzelf kon ophalen. Ze kon zo’n situatie herinneren en herbeleven en dan het bijbehorende gevoel verankeren in een gebalde vuist. En telkens als ze dan in spannende situaties kwam, kon ze die vuist inzetten om meer vertrouwen te voelen.

Met vertrouwen, kleine stapjes

Met de ouders sprak ik af dat ze van hun kant ook meer actie zouden ondernemen om haar kleine stapjes te laten zetten. Misschien dat niet helemaal mee zouden fietsen naar school, maar haar voor de helft alleen laten gaan. Of een kwart. Of zelfs alleen de laatste meters. Je kunt altijd ergens beginnen… in overleg met haar, want als ze zelf ‘in charge’ is, zal ze ook meer zelfvertrouwen voelen. En juist door steeds meer positieve ervaringen op te doen, zal ze minder angsten hebben. Hoe belangrijk het ook is dat ze vertrouwen naar haar uitstralen, en dus ook zelf meer durven los te laten.

Help, een paniekchauffeur!

De tweede keer vertelde ze stralend dat ze al helemaal alleen naar school was gefietst. Op de spannende momenten zette ze haar gebalde vuist in voor meer zelfvertrouwen. We bespraken hoe goed ze dit al had opgepakt. Dapper zijn is niet dat je zónder angst gaat, maar dat je óndanks je angst gaat.

Vervolgens legde ik een grote plaat van een grote bus voor haar op tafel, en we hebben allemaal poppetjes in de bus gezet, die stonden voor delen van haar. Het stoere deel vol zelfvertrouwen, dat ze bij die ene hobby had, het bange deel, het wijze deel dat goede beslissingen nam, en nog wat meer. In enge situaties ging soms het bange deel aan het stuur, legde ik uit. Hoe eng is dat, als al die delen worden rondgereden door zo’n paniekerige chauffeur? We spraken af dat dat angstdeel beter niet kon rijden, die kreeg een plekje naast de chauffeur. En haar wijze deel zette ik achter het stuur. Zo kon het angstdeel wel een seintje geven als iets spannend was, maar het wijze deel kon dan bepalen of het écht gevaarlijk was. Dit is wel zo rustig voor alle andere passagiers in de bus.

Zo rek je je comfort zone en zelfvertrouwen steeds meer op

zelfvertrouwen comfort zone

Ik tekende de comfort zone op het bord, als cirkel, met daaromheen een cirkel die staat voor ‘stretchen’: spannende dingen doen die net buiten je comfortzone liggen. En daarna nog een buitenste ring die staat voor paniek, die dingen zijn nog te spannend. Maar het mooie is: hoe meer je oefent met ‘stretchen’, hoe groter uiteindelijk je comfortzone wordt. Dus als je nu nog niet alleen naar boven durft, probeer dan gewoon eens de halve trap of 3 treden in je eentje. En breid dit elke dag een stukje uit. Ze snapte heel goed hoe dit werkte, ook met dat fietsen, want uiteindelijk heeft ze wel een doel: op de middelbare school zelf naar school kunnen, of naar het dorp.

Vooruit en achteruit lopen

Ze had nog wel last van een ervaring op straat, een paar jaar geleden. Met matjes op de grond liet ik haar steeds lopen van een moment ervoor, toen het nog veilig was, langs die enge situatie, naar een moment erna, toen het ook weer veilig was. Ze moest het ook een paar keer achteruit beleven door achteruit te lopen. Dit is een bekende NLP-techniek om de heftige emotie van iets naars te halen. Toen ze na de zoveelste keer gelopen had en weer naar het matje keek van die enge situatie, deed ze verrast de uitroep waarmee dit verhaal begon:

“Huh het voelt opeens heel anders! Ik snap niet wat ik er eerst zo eng aan vond!”

Maak je je zorgen over je kind en wil je hier verder over praten? Weet dat je altijd een gratis kennismakingsgesprek van 30 minuten met me kunt inplannen via deze pagina. Dan kunnen we samen kijken welke hulp daar het beste bij zou kunnen passen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *