Borstvoeding en leren doorslapen

Op een felicitatiekaartje nu bijna 10 jaar geleden stond een welgemeend ‘dat hij maar lekker snel mag doorslapen!’. Er ging een wereld voor me open: wat verwachtte de buitenwereld, wat verwacht ik zelf? Is doorslapen nu mijn eerste doel? Met plezier voedde ik mijn kindje op verzoek, dag en nacht. Op een gegeven moment kwam er een soort ritme in waar we ons prima bij voelden: om de 3 uur, en dus ook ’s nachts 2 keer. Toch begon ik na een half jaar eens voorzichtig om me heen te kijken hoe dat bij andere kindjes ging, en of ik hier iets zou moeten/kunnen bijsturen.

Intieme nachtvoedingen

In het begin vond ik die nachtvoedingen juist fijn. Lekker in m’n eentje in dat donkere huis, in een luie stoel met m’n lieve babietje samen. Binnen een kwartiertje was het vaak gepiept en sliepen we allebei weer verder. Dit konden we samen nog héél lang volhouden! Toch krijg je als jonge moeder regelmatig de vraag: “En, slaapt hij al door?” alsof dat de volgende mijlpaal in de ontwikkeling van je kind is. Komt het verlangen naar een goede nachtrust niet vanuit jezelf, dan wordt het je wel opgedrongen door de maatschappij!

“Lekker slapen zonder huilen”

Na een maand of 7, en nog steeds 2-3 voedingen per nacht, begon ik dus maar eens aan het boek “Lekker slapen zonder huilen” van Elizabeth Pantley. Dat was zó’n verademing! Gewoon een methode die helder uitlegt waarom het heel normaal is dat jonge babies nog zo vaak wakker worden. Wij volwassenen hebben ook slaapcycli van 3 kwartier en dan draaien we ons om en slapen we verder. Zo’n baby moet gewoon nog leren om zelf in slaap vallen bij de volgende cyclus. Op een liefdevolle manier beschrijft ze hoe je stap voor stap je kindje zelf in slaap leert vallen.

Hieronder lees je de tips waarmee het ons gelukt is om ons kindje te laten doorslapen. De eerste stap kwam geheel uit het boek van Elizabeth Pantley. Daarmee hebben we in een maand een fijne basis gelegd, waarna we ons eigen plan trokken en binnen enkele weken de overige stappen namen:

Stap 1 – Vertrouwd ritueel

We creëerden een vertrouwd slaapritueel:

• Een vast knuffeltje
• Een magisch slaapzinnetje (telkens als je kind bíjna weg is, nog even zachtjes zeggen ‘sssssss ga maar lekker slapen’, zodat dat een soort slaap-Pavlov-zinnetje werd)
• Een vast muziekje bij het slapengaan
• Niet te lang voeden, je baby moet nog wakker zijn als je hem weglegt

Stap 2 – Wel oppakken, niet voeden

Na een paar weken merkte ik nog weinig verandering en ben ik een stapje verder gegaan. Als hij ’s nachts huilde pakte ik hem op, maar probeerde ik of het me lukte hem zonder voeding te troosten: wel vasthouden, knuffelen, rondlopen, neuriën, alles behalve aanleggen. Zo lukte het me binnen een paar dagen om van 2 naar 1 voeding te gaan, maar hij riep ons nog wel 2x per nacht.

Stap 3 – Niet oppakken, wel erbij zitten en troosten

De volgende stap was dat ik hem niet oppakte, maar bij z’n bed ging zitten, aaien, neuriën, zachtjes troosten. Misschien dat dit dan maar 1x per nacht werkte en legde ik de andere keer wel aan, maar zo wende zijn maagje ook aan minder (of minder vaak) eten in de nacht. In deze fase konden manlief en ik elkaar prima afwisselen. Waar hij in fase 2 nog zijn hongerige baby niet stil kreeg zonder melk, kon hij nu hetzelfde doen als ik: bij het bedje zitten en troosten. Zijn maagje was al gewend aan minder nachtvoedingen dus hij werd al minder vaak wakker ’s nachts.

Stap 4 – Alleen een snelle aai

In de laatste fase bleven we er niet meer bij zitten, maar kwamen we alleen even een aai geven en het slaapzinnetje zeggen als hij wakker werd. Binnen een paar nachten sliep hij helemaal door. Hij was toen 8 maanden.

Tips in je strijd rondom doorslapen

In deze fase kun je je zó intens moe voelen, zeker als je overdag ook nog een peuter hebt rondrennen in huis, of weer alert moet zijn op je werk. Deze tips kunnen je helpen om beter met het ‘slaapprobleem’ om te gaan:

• Nachtvoedingen zijn het meest frustrerend als je je ertegen verzet. In de fase dat ik het ‘normaal’ vond, had ik nergens last van. Maar telkens dat gevecht, die pogingen en de bijbehorende mislukkingen (“toch maar weer aanleggen”) die als nederlagen voelde, dát was pas vermoeiend! Wees lief voor jezelf en je kindje: overhaast het niet, verwacht niet teveel en te snel verbeteringen.
• Zorg voor jezelf: haal je partner erbij, juist bij het ontwennen van nachtvoedingen kan de vader een grote rol spelen bij het troosten: de baby associeert hem alvast niet met eten.
• Probeer overdag of ’s avonds momenten te vinden waarop jij je extra kunt opladen, om de nachten beter aan te kunnen.
• Gaat het met teveel frustratie? Maak het jezelf en je baby (en de rest van je gezin) dan niet te ingewikkeld…. Dan is het er nu gewoon de tijd nog niet voor. Geef toe aan de behoeften van je kind en probeer het over een paar maanden nog eens

Doorslapen gaat ook na de babytijd met fases… wij zijn tot onze kinderen een jaar of 4 waren zeker een paar keer per week ’s nachts uit bed geweest om een van van hen een aai of een knuffel te geven… en ook díe tijd gaat voorbij!

Tenslotte

Een link die ik zelf heel inspirerend vond voor onze strategie in die tijd, was deze met tips van Dr. Jay Gordon.

Bovenstaand relaas gaat over onze zoon, maar op de foto’s zie je z’n zusje:
Bij haar waren we weer wat zelfverzekerder en ging het uiteindelijk ook makkelijker. Herken jij dat ook, bij je tweede?