3,6 miljoen stappen in 2021

28dec 2021 door Mariette Dietz Geen reacties

Sinds vijf jaar ben ik begonnen met dagelijks wandelen. En verslavingsgevoelig als ik ben, hielp het bij mij om het aantal stappen bij te houden, zodat ‘s avonds dat blauwe bolletje in beeld kwam – als teken dat ik de 10.000 bereikt had.

Het ene jaar liep ik meer stappen dan het andere jaar, maar 2021 is echt een record geweest met 3,6 miljoen stappen. Dat is rond de 2500 kilometer.

2500 kilometer! Dat is zo ongeveer zover als van huis naar Sicilië in Zuid-Italië. Maar goed, bij mij was dat wel verdeeld over heel veel saaie en minder saaie rondjes in en om het dorp, op weg naar werk en terug, afgewisseld met soms een uitspatting in de duinen.

Rondjes om de tafel

Jarenlang is dat blauwe bolletje dus al soort van heilig voor me. Als ik het nog niet heb aan het einde van de dag, loop ik gerust tegen middernacht nog een rondje door de straat, of desnoods in de woonkamer om de tafel. Infantiel ja, om je zo door je telefoon te laten leiden, maar ach, er zijn verslavingen die schadelijker zijn voor de mens.

Het is soms best puzzelen om er de tijd voor te vinden, zeker als ik de hele dag coachafspraken heb. En het is echt waar wat ze zeggen over goede gewoontes: op een gegeven moment ga je er vanzelf prioriteit aan geven. Ik ben er tijd voor gaan afblokken in mijn agenda: ik móet er rond lunchtijd een uurtje uit kunnen, of als dat niet lukt dan ‘s morgens voor de eerste sessie.

Vrij en alleen

Wat ik vooral ontdekt heb in deze jaren, is dat wandelen voor mij dé mogelijkheid is om even vrij en alleen te zijn. Het maakt me niet uit of het regent. Doei, mama gaat even wandelen!

Ik luister naar allerlei podcasts of muziek en ben helemaal in mijn element, ik hoef even niet te praten, ik hoef gewoon helemaal niets.

Hoe anders is het als ik samen loop. Mijn man bijvoorbeeld, die wil voor we weggaan al een doel hebben: “Waar gaan we naartoe?”. En dan liefst een origineel doel, de auto pakken en elders een nieuw rondje ontdekken. Voor mij zit de lol al in het gewoon naar buiten stappen en wel zien waar ik links- of rechtsaf sla.

Pieterpad

Het lopen bracht ook een leuk extraatje in de moeder-dochterrelatie: sinds onze dochter 10 is, lopen we elk jaar samen een paar dagen op het Pieterpad. Wat hebben we al leuke dingen samen beleefd, met onze rugzak op van overnachting naar overnachting wandelen. OK, toegegeven, dit klinkt idyllischer dan het momenteel is, want de jongedame is nu 15 en kan wel leukere dingen bedenken om met haar vrije tijd te doen. Maar hey, dat pad blijft nog wel wachten op ons, al duurt het misschien even voor we de draad weer oppakken!

Op naar Rome

Sinds dit jaar heeft het wandelen een heel nieuwe dimensie gekregen. Ooit… over een paar jaar, als ik het gezin met een gerust hart achter durf te laten, wil ik in 1,5 maand in mijn eentje 1000 km achter elkaar wandelen. Zeg maar het Pieterpad in het kwadraat, in mijn eentje. Het gaat om een gemarkeerde route van de de Zwitserse alpen tot aan Rome, dwars door Italië dus. Ik denk het al jaren, maar durf het nu ook hardop te zeggen. Dan kunnen ze maar aan het idee wennen thuis…

Eerst wilde ik het helemaal van huis uit doen, dus ook door Nederland, Duitsland en Zwitserland, maar dan zou ik echt 4 maanden weg zijn. Dat vond mijn man wel een beetje lang en dat ben ik wel met hem eens. Voor mij geldt vooral dat ik het Italiaanse deel wil lopen, want dat land was en is altijd mijn grote liefde geweest. Zodra ik voet over de grens zet daar, voel ik me altijd intens gelukkig.

Eng zo in mijn eentje? Het lijkt me juist heerlijk eigenlijk. Er lopen ook wel meer pelgrims op die route. Het engste lijken me al dan niet loslopende honden, die je soms bij schaapskuddes tegen kunt komen. Maar verder heb ik niet zoveel angsten. Gewoon de bordjes volgen en de GPX in de gaten houden.

Voorbereidingen

De etappes daar in Italië zijn gemiddeld 20 km, maar er zitten ook stukken in van 30 km, met ook veel klimmen en dalen. Daar zie ik wel een beetje tegenop, zoveel en dan nog met een rugzak met bagage en eten en drinken. Zou ik dan geen blessures krijgen? Ik loop nu altijd zo’n 8 km per dag, en soms 15, maar 30…? Moet ik dat langzaam opbouwen?

In het najaar heb ik het twee keer geprobeerd, die 30 kilometer op een dag. Ik kan het! Het voelde geweldig, maar het is nog niet ideaal, want na zo’n dag kan ik 3 dagen niet lopen. Maar als ik het opbouw, gaat het vast goed komen! Vooralsnog ben ik alle informatie die ik kan vinden in mij aan het opnemen: videokanalen, Facebookgroepen, podcasts en boeken. Misschien dat deze voorpret nog lang duurt, maar het is geweldig om zo’n doel te hebben.

En tja, wanneer is een geschikt jaar? Volgend jaar doet er eentje eindexamen, het jaar erna de volgende… Ik ben natuurlijk niet geheel onmisbaar, maar wil dat toch wel van dichtbij helpen managen allemaal!