Hoe vaak kijk jij in Magister?

Hoe vaak kijk jij in Magister?

Een jongen in mijn praktijk vertelde een keer: “Ik krijg tijdens wiskunde boze appjes van mijn moeder dat mijn cijfer voor Frans in Magister staat en waarom het onvoldoende is”.

Soms zeggen leerlingen: “Als ik blij thuiskom met een mooi cijfer, weten ze het al, dat is zo vervelend!”.

Of: “Ik zag dat je een melding had over huiswerk niet gemaakt, hoe komt dat?“. Ze kunnen niks meer voor ons verborgen houden…

Vorige week zag ik op LinkedIn een mooie oproep van een collega-coach: laten we stoppen met dat kijken in Magister (of andere tools). De meeste mensen reageerden verbaasd dat ze dat nooit deden of niet eens een inlog hadden. Maar toen ik op Facebook een poll plaatste onder puberouders, bleek toch echt 45% elke dag in Magister te kijken, waarvan 7% zelfs een paar keer per dag. Niet alleen voor het rooster, maar ook voor huiswerk, toetsen, absenties en natuurlijk: die cijfers.

Huilende kinderen

De uitwassen van overmatige controle zie ik soms bij de huilende kinderen in mijn praktijk, bang voor de reactie thuis als er een onvoldoende is. Ouders die altijd zo bezig zijn met toetsen en overhoren, en dan zichtbaar boos of op zijn minst teleurgesteld zijn wanneer een cijfer tegenvalt.

Kinderen leren zo van jongs af aan hoe belangrijk cijfers en prestaties zijn. “Mijn vader vindt mijn broer leuker omdat die vaker negens haalt”. “Mijn broer en zus kunnen wel VWO, dus ik wil echt niet naar Havo”.

Ik wil je eens uitdagen om jezelf van binnen af te vragen: waarom kijk jij in Magister? Welke behoefte zit eronder? Als jij in al je poriën voelt: “Ik moet de boel toch in de gaten houden, anders wordt het niets”. Dan is het wel goed om je af te vragen of dat echt zo is. Het is een soort kip-ei-probleem. “Zonder mij doet hij niks”. Ja, maar mét jou leert hij ook niet om het zelf te doen. Ondanks – en ook dankzij – jouw gemopper gaat hij het toch niet doen.

Angst is een slechte raadgever

Hoe zou het zijn als je het wat meer losliet, zodat je kind de kans krijgt om tegenvallende cijfers zelf te herstellen, nog voordat jij het ziet? Of dat je kind leert om om deze dingen zelf te durven vertellen en dan met jou te evalueren?

“Ja maar dat deden we vorig jaar al, we lieten alles los en toen ging het he-le-maal mis”

Angst is een slechte raadgever. Dat het vorig jaar mis ging, betekent niet dat het voor altijd mis gaat als jij je er níet mee bemoeit. Het gaat er vooral om hóe jij je ermee bemoeit, welk gevoel er bij jou aan die controle ten grondslag ligt. En bovendien is jouw kind niet hetzelfde als een jaar geleden. Ze gaan bloeien wanneer ze er klaar voor zijn.

Als je eens diep van binnen kijkt, doe je het dan omdat je een goede ouder wilt zijn? Omdat je het beste uit je kind wilt halen? Of omdat je kind anders blijft zitten of afstroomt? En dat hij dan helemáál niet meer op zijn plek zit? Misschien ook omdat de kinderen van je vrienden het beter doen?

Denk dan eens aan de langere termijn en vraag je af: haal jij het beste uit je kind, als je:

• de relatie met je kind op het spel zet, juist in deze belangrijke tienerjaren, waarin ze zoveel levenslessen van je kunnen leren? Over de wereld, over emoties, grenzen aanvoelen en aangeven, normen en waarden…

• je kind opzadelt met angst, schuld en schaamte, omdat jullie gesprekken vooral nog gaan over school, cijfers, dingen die niet goed gaan? Dit gaat ook later doorwerken in de relaties en op het werk van je kind.
  
• je kind de kans ontneemt om deze dingen zelf te ontdekken, omdat jij de verantwoordelijkheid op je hebt genomen om dit allemaal te managen? Juist het vallen en weer opstaan is een belangrijk leerproces voor ieder mens. Bij tieners is het vooral belangrijk dat je ze helpt evalueren. “Dat was een beetje dom, ja” volgende keer beter. Of de keer daarna.

Dit gebeurt natuurlijk niet altijd. Maar wat ik in mijn praktijk vaak zie, is dat juist als ouders er zelf zo mee bezig zijn, kinderen in de weerstand gaan. Je kent vast wel de situatie: “Ik wilde mijn kamer al opruimen, maar omdat jij het zegt heb ik al geen zin meer”. Dit is een natuurlijke reactie, deze weerstand. En die krijg je ook rondom school.

Meer ontspannen

Eigenlijk gaat het vooral om de intentie erachter. Het is helemaal niet erg als je regelmatig in Magister kijkt, als je er maar geen hartverzakkingen of paniek van krijgt. Ik keek er altijd naar zoals ik ook naar onze aandelen kijk, of naar de puntentelling bij het songfestival: het heeft wel iets spannends, maar ik lag er geen minuut wakker van. Blijven zitten of een ander schoolniveau zijn niet het einde van de wereld. Het leven gaat om zoveel meer dan cijfers en overgaan. En juist doordat we zoveel over school praten, verslechtert de band en kún je ook niet meer over andere dingen praten.

Met jonge pubers is het nog wel anders

Helemaal loslaten is niet altijd het beste, en daarom adviseren ook scholen vaak dat je wel een tijdje meekijkt. Er is een groep leerlingen bij wie zelfstandig werken nog lastig voor is, met name jongens in de onderbouw, of kinderen die moeite hebben met concentreren en plannen. Maar ook die dingen zijn te leren, stapje voor stapje. Niet door het van ze over te nemen, maar juist door ze zelf te laten oefenen. En door veel met ze te evalueren: wat ging goed, wat zou je volgende keer anders aanpakken?

Met meekijken bedoel ik niet dat jíj de secretaresse (m/v) van je kind wordt, alles checkt, een planning maakt en je kind daar elke avond aan herinnert. Ga bijvoorbeeld eens in de zoveel dagen samen zitten, met de telefoon van je kind: waar staat je huiswerk, wanneer zijn er toetsen, hoe ga je dat aanpakken? Hoe ga je dat combineren met sporten en gamen?

En stapje voor stapje trek je je terug uit dat proces. Hoe meer je dat aapje van je eigen schouder haalt, hoe meer het bij je kind terecht komt…

Hulp nodig?

Soms is het handig als je kind even met iemand van buiten zit. Ik kan met je kind meekijken naar de leeraanpak. Naar hoe je kunt leren van gemaakte toetsen en zo je strategie telkens kunt verbeteren. Soms zijn 1-3 sessies al genoeg om weer een zetje in de juiste richting te krijgen. Je mag altijd een vrijblijvend kennismakingsgesprek met me inplannen!