Pesten, school en een moederwolvin

Mijn broers en ik zaten achterin mijn moeders 2CV (eend) en we riepen “Daar lopen ze!”. Ze draaide het stuur om en reed erop af. De pestkoppen renden weg, achtervolgd door de eend. Op een doodlopend plein had ze ze te pakken. Ze was laaiend! En wij keken vol spanning toe. Nu is ze bijna 80 en schaamt ze zich voor wat ze deed. Maar als ik aan deze scène terugdenk, voel ik me zó trots, hoe mijn moeder voor ons opkwam! Als een moederwolvin die over haar jonkies waakte. Die een duidelijk statement maakte tegen pesten.

Pesten en school: niet over praten
Wat moet het haar pijn gedaan hebben, dat ik gepest werd. We liepen een keer door de supermarkt, ik was een jaar of 10, toen een jongen uit mijn klas riep: “DD Dikke Dietz!”. Ik was al jaren gewend aan die vreselijke bijnaam en troostte mijn moeder met: “Laat maar mam, dat is voor mij”. En juist dát sneed haar door de ziel. Ze stapte op het schoolhoofd af: “Mag ik in de klas komen praten over pesten?” en wat zei hij? “Doe maar niet, dan maak je het alleen maar erger”.

Camera’s
Zo ging dat vroeger. Tegenwoordig staan de camera’s bij school stiekem de pestkoppen te filmen, om ze er later mee te confronteren. De kinderombudsman maakt bezwaar; scholen dreigen met de rechter, die voelen zich natuurlijk te kijk gezet in hun onmacht het probleem zelf op te lossen. Op de site van RTL5 las ik ook andere reacties, bijvoorbeeld van deze school:

Hoofdvaartcollege, Hoofddorp
Berry Stielstra, mentor klas 4SDV op het Hoofdvaartcollege over zijn ervaring met het programma: “Wij hebben samen met de makers naar een oplossing gezocht en gekeken hoe we elkaar konden helpen. Wij als school hebben mooi gebruik gemaakt van de invloed van Johnny de Mol op de klas. Het gesprek is eindelijk opengebroken. Iets wat ons tot nu toe niet is gelukt. De opnames van de verborgen camera heeft de ogen van de leerlingen en van de schoolleiding geopend. Het gevoel dat zijn klasgenoten hem nu beter begrijpen, heeft een positief effect op deze leerling en zijn welzijn op school aanzienlijk verbeterd.”

De psychische, lichamelijke en sociale gevolgen van pesten zijn enorm. En wat je mening ook over zo’n programma is, ik juich al die aandacht voor dit onderwerp toe. Aandacht voor sociale vaardigheidstrainingen, voor gepeste kinderen, voor pesters, voor de rol van ouders en van school. En vooral ook dat er klassikaal over wordt gesproken, dat is toch een enorme stap vooruit sinds mijn schooltijd.

Veilig schoolklimaat
In de eerste plaats is het belangrijk dat een kind leert hoe het zich het beste kan redden binnen een groep. Leren omgaan met teleurstelling, met plagen en met buitensluiting hoort er ook bij, plus een stevige houding richting de anderen. Maar er moet ook een vangnet zijn voor als het te groot wordt voor een kind. En ouders staan ook vaak machteloos. De groepsdynamiek in een klas is zo sterk, dat is niet iets dat vanzelf verandert. En alle kinderen hebben recht op een veilig schoolklimaat.

En hoe het mij verder verging? Dat beeld van mijn stoere moeder in haar blauwe eend, die er op dat moment zó voor ons was, verdringt een hoop nare herinneringen!