Pieterpad – deel 6
In augustus 2017 ben ik met onze dochter Laura (toen 10) begonnen aan het wandelen van het Pieterpad. Dat is een langeafstandswandelroute, die loopt van Pieterburen in Groningen, naar de Pietersberg in Maastricht. Inmiddels is ze 13 jaar en hebben we in de zomer van 2020 weer een stukje verder gelopen! Het verslag van onze eerdere wandelweken:
- deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
- deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
- deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
- deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
- deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
In dit zesde deel lees je ons verslag van het stuk van Laren naar Millingen a/d Rijn, in 5 dagen, 80 km. Waar we in deel 5 (december 2019) last hadden van de kou, speelde nu de hittegolf een grote rol!
3 augustus 2020: Laren-Vorden (12 km)
Maandagmorgen vertrokken we voor onze reis naar Laren. Die ging niet helemaal lekker door een foutje van mijn kant en gemiste aansluitingen, maar… tegen 13:00 waren we in de dorpsstraat waar we 7 maanden eerder waren geëindigd met lopen. Na een korte plaspauze begonnen we onze weg: het dorp uit, de natuur in. In het begin liepen we tussen de mooiste zonnebloemen!
Het was sowieso een prachtige etappe met veel bos en tussendoor mooie uitkijkjes. Toen we na 10 km in de buurt van het eerste kasteel van Vorden waren, hielden we een pauze op een mooi plekje met naast ons een stel paarden in de wei. Laura begon op haar ukelele te spelen, die ze pas een paar weken heeft, en dat maakte het echt een magisch mooi moment zo in de natuur:
Onze overnachting voor de eerste nacht, natuurcamping ‘t Daske, was even verderop, nog boven Vorden. We hadden een trekkershut en mochten met een paar leenfietsen nog even boodschappen gaan doen. Dat kwam mooi uit, want ik had bij het openen van de gemeenschappelijke koelkast een volle fles rosé op de grond laten donderen. Precies toen de eigenaar van die fles lekker dacht te gaan borrelen met zijn vrouw… Ze kregen van ons een nieuwe fles Slurp! van de AH, en wij maakten ons eigen avondeten en gingen vroeg naar bed, want… we hadden het k-k-koud! Later deze week dachten we daar nog vaak aan terug…
4 augustus 2020: Vorden-Zelhem (19 km)
Om 10 uur moesten we onze trekkershut verlaten, maar we werden pas om half 10 wakker: dat hebben we nog snel gedaan! Ontbijt kochten we in Vorden, maar dat ging in de tas want we wilden eerst nog een stukje doorlopen. Onderweg vertelde ik haar lachend wat ze in haar slaap had geroepen: “Moet je wel nog even doorstappen!”…
Ook dit was weer een prachtige route: het landgoed bij het kasteel, met het Pieterpadmonument erachter. En veel mooie paadjes weer door het bos. Intussen snakten we wel naar een plas- en koffiemoment. Gelukkig is er in Nederland ook een heel netwerk aan Rustpunten, gewoon aardige mensen die voor een lief prijsje koffie/thee en andere dingen klaarzetten voor wandelaars en fietsers. Het Rustpunt bij de molen van Linde was echt geweldig: we konden er naar de WC, ze hadden ook ijsjes en andere lekkernijen. Veel fietsers kwamen daar ook even pauzeren, want de Achtkastelen-fietsroute loopt ook langs deze molen.
Even later verlieten we de doorgaande weg en liepen we weer de bossen in. In het gebied ‘t Zand hielden we weer pauze: aan de rand van een groot veld spreidden we ons dekentje om wat te liggen lezen. Ik besefte hoe snel je weg van de wereld bent als je op wandelvakantie bent: je enige zorg is je slaapplaats bereiken en genoeg eten te hebben. Het wereldnieuws zag ik wel op mijn telefoon (Beiroet, Corona), maar het voelde héél ver weg. Het was heerlijk zo in onze bubbel.
Na een flinke wandeling moesten we vóór Zelhem ook nog 1,7 km van het pad af, dat was wel even pittig. Het is heel raar: als je je instelt op een eindpunt, voel je je de laatste kilometers sowieso moe en op, of je nu 14 of 24 km loopt. Maar het omlopen was de moeite waard: Camping ‘t Bosch, met een geitenboerderij en heel vriendelijke eigenaars, was echt een fijn plekje. We sliepen in een riante 4-persoons trekkershut naast een weitje met blatende geitjes en een knorrend hangbuikzwijn. En omdat de supermarkt te ver weg was om te lopen, lieten we Mr. Sushi uit Doetinchem ons eten brengen. Dat was genieten! Het was zoveel, dat we zelfs een schaaltje gaven aan het stel dat aan de overkant van ons veldje zat.
5 augustus 2020 Zelhem-Braamt (23 km)
Dit was De Dag waar we vooraf best wel tegenop hadden gezien: het zou minimaal 33 graden worden, en het zouden de meeste kilometers worden. We besloten al om 7 uur ‘s morgens te vertrekken, geheel tegen Laura’s bioritme in. En toen liepen we nog verkeerd ook, maar we hielden de moed erin. Na Zelhem liepen we richting Landgoed Slangenburg. We negeerden het terras, want ik had al mijn dromen gezet op café ‘t Onland, voor ons eerste kopje koffie en wat lekkers voor het meisje (bitterballen!). Kwamen we daar eindelijk aan: stond er ‘woensdags gesloten’. Dat was een tegenvaller. We zaten even op het lege terrasje en stapten weer dapper verder in de warmte, richting Sluis de Pol. En daarna kwam er in het plaatsje Warm (!) dan eindelijk een fijn Rustpunt, in een stal met twee ezeltjes.
Onderweg praten we altijd over van alles en nog wat. Op alle vragen van haar waar ik geen antwoord op weet, zeggen we: “Vanavond papa bellen, die weet alles”. Want ja, waarom bestaan sluizen eigenlijk?
We deden ook een spel: doe je ogen dicht en laat je aan de arm leiden door de ander, dat was bijzonder! Je moet dan echt vertrouwen dat er niet opeens een boom voor je neus staat, of dat je in een gat in de weg stapt, dus ook echt de controle loslaten en vertrouwen op de ander.
Ondertussen begonnen de eerste pijntjes wel te komen, bij mij mijn heup en knie, bij Laura de schouder. Ik denk dat ze uit haar tienermodel rugzak is gegroeid, volgende keer moet ze een beter passend model meenemen.
De laatste kilometers naar Braamt waren zó heet, en als dorpje viel het een klein beetje tegen: alles was stil en verlaten, terrasjes dicht, lege winkelpanden. Gelukkig was er wel een soort van servicepunt in het dorpshuis voor wat kleine boodschappen, met twee lieve dames als vrijwilligers.
Ons doel was camping Te Boomsgoed. Door een foutje met een dubbele reservering kregen we wel een grappige slaapplaats: een enorme slaapzaal met stapelbedden, plus de grote recreatieruimte en keuken die erbij horen, alles voor onszelf. Hier hebben we lekker in de koelte een paar uur ontspannen en ook muziek gemaakt.
6 augustus 2020: Braamt-Elten (14 km)
Een bijzondere dag: we zouden gewoon naar Duitsland lopen! Alweer een hete dag, maar we zijn gewoon weer om 7 uur vertrokken. Zodra we Braamt uitliepen, kwamen we het bos in voor de komende uren: het Bergherbos dat loopt tot aan de grens. Het was heerlijk, heuvel op en heuvel af, in de koelte van het bos. Uiteindelijk kwamen we bij de snelweg die we normaal vaak nemen als we op vakantie gaan (A12/A3) en waar we een paar weken geleden ook nog reden. En precies die weg was ook de grens met Duitsland. Met een viaduct staken we over en begonnen we aan de Eltenberg, richting Hoch-Elten. Bovenop hebben we even gezeten bij de Vituskirche en het uitzicht bewonderd.
Nu was het alleen nog maar naar beneden lopen, want we hadden een hotelkamer in het levendige stadje Elten onderaan de heuvel (niet aan het Pieterpad). We waren zo vroeg begonnen deze ochtend, dat we er veel te vroeg waren, om 11:00 al. Bij een heel lieve mevrouw van Brasserie Wirtshaus hebben we een paar uur op het terras gebivakkeerd (eindelijk bitterballen!) en spelletjes gedaan. De rest van de middag hebben we in onze hotelkamer gechilled, hotel Wanders. Met bad! ‘s Avonds zijn we ook weer bij het Wirtshaus gaan eten.
Ik bleef twijfelen of we die vrijdag wel op pad zouden gaan: het zou de állerheetste dag worden, en het grootste stuk zou zonder schaduw zijn. We konden natuurlijk ook na die ene nacht de trein naar huis pakken vanuit Elten. Maar Laura wuifde mijn twijfel weg, hoe verleidelijk het ook was: natúúrlijk gaan we door. We hebben er een handje van om op de laatste dag te smokkelen, maar nu zouden we het echt afmaken. Bovendien hadden we een leuke verrassing om naar uit te kijken: mijn schoonzus zou met de auto naar Millingen komen, met hun baby’tje van 4 maanden, en die mochten we dan voor het eerst vasthouden!
7 augustus 2020: Elten-Millingen (12 km)
“De dag die je wist dat zou komen”: de heetste dag van deze week, hittegolf in heel Nederland, code oranje, blijf vooral binnen mensen, niet teveel inspanning… Maar wij moesten nog even naar Millingen lopen. Om 6:30 zaten we al aan het ontbijtbuffet van ons hotel, hoewel we nog geen honger hadden.
Voor de laatste keer hadden we onze rugzak ingepakt en gingen we weer op weg, eerst nog 1,5 km terug de berg op naar het Pieterpad. En vandaar stijl omlaag richting het grensplaatsje Spijk. We waren weer in Nederland! Van Spijk naar Tolkamer loopt een lange dijk zonder bomen en met veel verkeer: daar liepen we zeker een uur op het hete asfalt. We hadden vooraf afgesproken dat we elk naar een eigen podcast gingen luisteren, gewoon als afleiding. Dat hielp inderdaad. Ik voelde me licht in mijn hoofd en stelde me al voor dat ik flauw zou vallen en zij niet wist wat ze moest doen. Maar dat gebeurde gelukkig niet. Veel water gedronken en gewoon doorlopen: we kwamen vanzelf in Tolkamer.
Op een klein pleintje in de schaduw hielden we pauze. Daarna was het nog een kilometer of 5 tot het pontje naar Millingen. Het werd steeds warmer, er was geen boom te bekennen… We hielden ons op de been met de gedachte dat we zo konden gaan zwemmen in de recreatieplas de Bijland.
Maar ja… toen we daar kwamen, was het helemaal verlaten: niemand te zien in het water. Er was blauwalg…. zwemmen was nu geen goed idee. We zijn ergens in de schaduw gaan liggen om van deze domper te bekomen. En op de afgesproken tijd namen we het pontje naar Millingen. En daar op dat heerlijke terras aan de overkant wachtte ons de beloofde verrassing: babyknuffelen!
En dat was het voor deze vakantie. Dit was de zesde keer dat we een paar dagen gingen wandelen, en nu dus zelfs 5 dagen aaneen. We beginnen er al aardig bedreven in te raken en hebben al wat mensen hier en daar geïnspireerd om ook met hun kind te gaan lopen, zo leuk!
Ik ben al voorzichtig aan het kijken hoe we de volgende etappes indelen. Maar dat zien we wel weer, wanneer we die gaan doen.
Bedankt voor het lezen! En heb je nog vragen over het Pieterpad, dan kun je me altijd mailen. Of kijk ook eens in de Facebookgroep waar alle expertise bij elkaar komt.
Tot ziens in deel zeven!
Compleet overzicht van onze etappes
- deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
- deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
- deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
- deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
- deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
- deel 6: Laren – Millingen aan de Rijn (Gelderland) 80 km – aug 2020
- deel 7: Millingen aan de Rijn – Afferden (Limburg) 51 km – feb 2021
- deel 8: Vierlingsbeek- Montfort (Limburg) 90 km – aug 2022
- deel 9: Montfort – Maastricht (Limburg) 72 km – feb 2023