Pieterpad – deel 1
In augustus 2017 ben ik met onze dochter Laura (toen 10) begonnen aan het wandelen van het Pieterpad. Samen zijn we helemaal tot in Limburg gekomen in 2021. Op deze pagina lees je het allereerste verslag van Pieterburen naar Gasteren. Officieel zijn de etappes van het Pieterpad rond de 20 km, maar ik heb het vaak in kortere stukken verdeeld.
Compleet overzicht van onze etappes
- deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
- deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
- deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
- deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
- deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
- deel 6: Laren – Millingen aan de Rijn (Gelderland) 80 km – aug 2020
- deel 7: Millingen aan de Rijn – Afferden (Limburg) 51 km – feb 2021
- deel 8: Vierlingsbeek- Montfort (Limburg) 90 km – aug 2022
- deel 9: Montfort – Maastricht (Limburg) 72 km – feb 2023
21 augustus dag 1: Pieterburen-Winsum (11,5 km)
Vanmorgen vertrokken we om half 7 per trein richting Pieterburen, de start van het traject. Een lange reis met de NS naar Groningen, met Arriva naar Winsum en met een Q-bus naar Pieterburen. Laura was al gaar toen we om half 11 het zeehondencentrum binnenstapten…
Na het bezoek aan de zeehonden konden we dan écht op pad: rond 12 uur begonnen we officieel aan onze wandeling met een foto bij het startpunt. De paden waren heel divers, door weilanden over stenen paadjes en over gras. We stapten flink door om de mensen achter ons voor te blijven. Totdat we gingen picknicken en door andere lopers werden ‘ingehaald’. Leuk hoe iedereen naar elkaar zwaait onderweg!
We kwamen door leuke kleine dorpjes met mooie molens en ook door heel landelijke gebieden. Sommige mensen begonnen een praatje met ons, waarop dochterlief concludeerde: “Wij zijn ook té leuk om niet mee te praten!” 😅
Ook vermeldenswaardig is het voorval met twee stoere racefietsers, die ons passeerden nét toen we twijfelden over de route. “Het Pieterpad? Hier moet je naar links!”, riep de een. Ik antwoordde dat ik dacht dat we rechtdoor moesten. “Ja maar IK heb het boekje met de kaart”, riep hij trots. Duhuh, daar heb ik de digi-versie van op mijn telefoon. Lief als ik ben, stapte ik toch achter ze aan, linksaf, waar ze stil stonden en uitgebreid op hun kaart gingen aanwijzen waar we stonden. “Verrek, we zijn pas hier, bij dit kanaal, we moesten toch nog een stukje rechtdoor!”.
*gniffel gniffel*
Het laatste stuk fietspad langs het Winsumerdiep was zwaar, vooral omdat de jonge mevrouw moest plassen en we geen beschut plekje vonden. We kwamen op dat pad best veel fietsers en wandelaars tegen, en die mochten haar natuurlijk niet zien. De nood werd steeds hoger en onze eisen voor zo’n plek steeds lager… uiteindelijk hurkte ze toch maar ergens langs het pad, ongezien, en de opluchting was groot bij ons allebei!
Het laatste half uur was het pittigst, maar we hebben het gered! Aangekomen op camping Marenland doken we meteen in het heerlijke zwembad. Een weldaad voor onze vermoeide spieren. Daarna zijn we lekker uit eten gegaan in Winsum, kochten we alvast ons ontbijt, en om 21:00 lagen we al moe in bed in onze trekkershut… op naar dag 2!
22 augustus: Winsum-Groningen (15,1 km)
We hebben heerlijk geslapen in onze trekkershut. Laura sliep zelfs bijna het klokje rond! Vóór het ontbijt gingen we nog een uurtje naar het zwembad. Het was daar net bejaarden-baantjestrek-uur, terwijl zij continu van de duikplank wilde springen. Ik zat erbij, om te coachen dat ze niemand raakte: “Nu niet… ja NU!”.
Na het ontbijt pakten we onze spullen in, slingerden we onze rugzakken om, en rond half 12 begonnen we aan het pad van Winsum naar Groningen.
Vlak na de camping was de eerste keer dat we via een hek over een weiland liepen, langs de koeien, heel avontuurlijk! Daarna liepen we alsmaar over weilanden, dus de nieuwigheid was er snel af 😄
Al voordat we echt moe waren, kwamen we na 4,5 km bij Garnwerd. Ik wist dat er daarna de rest van de dag nauwelijks horeca was, dus we namen een drankje op een terras, met een taartje voor de jongedame. Na deze lekkere en lange pauze liepen we het Pieterpad verder.
Een langgerekt fietspad waar we regelmatig opzij moesten springen voor fietsers. Twee Pieterpad-dames liepen dan weer achter ons, dan weer voor ons. Ik ga vanzelf harder lopen als mensen 20 m achter me lopen. Laura vindt dat onzin. Maar ja, moet je je dan laten inhalen en de achterkant van andere mensen als uitzicht hebben? Het dilemma van de wandelaar… maar uiteindelijk hou je elk steeds andere pauzes.
Nadat we het kerkje van Oostum waren gepasseerd, zochten we een mooie picknickplek. Het werd de middenberm van een fiets- en wandelpad. Met al wat hoogbouw van Groningen in de verte! Hier hebben we zeker 3 kwartier gelegen, lekker lezen en niks doen. We kregen heel wat vrolijk commentaar van passanten die links of rechts om ons heen moesten lopen of fietsen…
En toen we verder liepen, moest ze weer plassen, maar ja, geen struik in zicht. En het kerkje van Oostum – met beroemd Pieterpad-toilet- was al een stuk terug…
Gelukkig waren we al bij Wieringerwerf en bleek de Horse Farm open (op hun website stond dat ze dit seizoen dicht waren). Als we een drankje kochten, mochten we naar de WC. Aardige mensen daar, bij de manege!
En zo stapten we verder, we voelden ons zoveel fitter dan gisteren! Ik kreeg spijt dat we deze etappe hadden ingekort (officieel loopt dag 2 tot in Groningen-Stad). Zeker omdat we bij het kanaal van Groningen nog 1,5 km van het pad zouden afwijken. Hadden we net zo goed de brug kunnen nemen…
Maar de afwijking van de route had nóg een reden: bij B&B De Oude Nadorst konden we in deze mooie Pipowagen slapen!
Geen eetgelegenheid in de buurt, en naar de stad wandelen vond ik gek: daar gaan we morgen pas heen. Dus pizza en sla laten bezorgen, net zo makkelijk.
En nu liggen we uitgeteld op het heerlijk dikke matras in onze leuke woonwagen. In de verte raast steeds het schattige rode Arriva-treintje voorbij, waar we gisteren nog inzaten richting Winsum. 15 km vandaag, ging goed! Morgen stappen we dwars door de stad, en gaan we tot aan Haren.
23 augustus: Groningen-Haren (15,6 km)
Het idyllische ontbijt voor onze Pipowagen viel wat tegen door de vele wespen; we zijn lekker binnen gaan zitten. Rond 11 uur gingen we op pad, fris en fruitig, alsof ons lijf na een nacht weer is ge-reset. Zo bijzonder!
Vandaag was een rare route, we zijn een paar keer vreemdgegaan van het Pieterpad. Allereerst omdat onze slaapplaats wat oostelijker boven Groningen lag, waardoor we via de spoorbrug de stad in kwamen. We liepen meteen richting het ‘stadstrand’, want Laura wilde graag zwemmen.
Het strandje lag op 4,5 km van onze start en stelde niet veel voor, maar ach, ze heeft gezwommen, en we hebben even gepauzeerd. Met uitzicht op de Martinitoren!
Vervolgens wilden we het Pieterpad weer vinden, dus hup naar het Noorderplantsoen. Daar bleek een festival gaande, en was het PP afgesloten. Via een parallel pad liepen we het plantsoen weer uit. Even later volgde onze tweede afwijk van het pad: we wilden een Hema in, omdat ik daarvoor nog kortingsbonnen had. Smachtend naar een saucijzenbroodje liep Laura naast me, op zoek naar de Hema. Maar wat een ontluistering, toen we er uiteindelijk binnen liepen: het was een filiaal zonder eten en drinken! Toen namen we maar een smoothie op een terras ertegenover: toch nog wat vitamientjes deze dag.
Terug naar het Pieterpad, de wit-rode aanwijzingen waren moeilijk te vinden zo in drukte van de stad. Ergens bij A-Kerkhof (“Kijk! Dat is van Monopoly!” moet het mis gegaan zijn: we bleken onbedoeld iets af te snijden. Opeens liepen we al zuidwaarts over de grote autobrug die over de treinsporen gaat. Wat was ik blij dat we de stad uitliepen, pfff al die mensen en auto’s!
We vervolgden onze route langs het kanaal, onder de snelweg door, steeds meer de natuur in. Maar nog steeds moesten we opzij springen voor fietsers…
We spraken een echtpaar dat de route andersom liep. Ze adviseerden ons om iets naar rechts af te buigen: dat was wel van het pad af, en iets langer in km, maar dan liep je langs het grote meer. En zwemmen was toch wel een beetje het thema van onze reis tot nu toe…
Dat was een fijn advies! Het was druk met recreanten, maar we vonden we nog een mooi plekje om Laura te laten plonzen. Daarna lekker een uurtje in het gras gelegen. Tijdens elke pauze duikt ze in haar e-reader.
En toen de laatste kilometers naar Haren, een mooie traktatie op deze rommelige dag: langs de molen, even gepraat met de mijnheer van de sluis, een erg mooi stuk van de route!
We slapen in het Postillion hotel in Haren; ondanks de negatieve recensies valt het ons alles mee. Lekker op bed naar EK Hockey kijken, erg luxe.
Nog twee dagen, dan hebben we Rolde bereikt! Dat durfde ik maandag nog niet met zekerheid te zeggen. Laura houdt zich kranig en met voldoende pauzes en af en toe wat gekkigheid is het goed vol te houden. Ik heb rode oogjes van een oogontsteking, maar zij is nog zo fit als een hoentje.
Morgen 17 km naar Schipborg… ik ben heel benieuwd naar de route en de eerste hunebedden!
24 augustus: Haren-Schipborg (17,4 km)
De dag begon heerlijk chill: na het lekkere ontbijtbuffet in ons hotel hebben we tot maar liefst 12 uur op onze kamer gehangen: eerder hoefden we niet uit te checken.
En toen op pad, buitenom langs de bebouwde kom van Haren en Glimmen, allemaal mooie rustige paden in de natuur. Ik voelde me een stuk beter dan gisteren, mijn rugzak zat beter, waardoor ik hem minder voelde.
Elke kat die we tegenkomen krijgt Laura’s speciale aandacht, zo ook dit jonkie.
Toen we verder liepen, liep het poesje mee. We waren bang dat ze haar huis niet meer zou kunnen vinden.
Even verderop kwamen we Pieterpadders tegen die de andere kant opliepen en vertelden onze angst. Zij namen de zorg over en lokten het katje weer terug richting haar eigen huis. Opgelucht stapten we verder!
Wat een variëteit aan paden vandaag: smal, breed, verhard, zandpad, modder, grind. Bos, hei, weilanden, maisvelden, de afwisseling maakte het extra mooi en leuk.
In het bos bij Appelbergen werd ik in een paar minuten helemaal lek geprikt door muggen… meer dan ik in Zweden in 3 weken was tegengekomen! Ook mensen die we even later op een terrasje tegenkwamen hadden dezelfde ervaring.
En we liepen weer vrolijk verder, langs Mid-Laren, tot…tadaaa… de eerste hunebedden! Laura was niet echt onder de indruk zoals je op de foto ziet… Maar ik blijf het intrigerend vinden hoe mensen 5000 jaar gelden zulke grote stenen konden tillen en verplaatsen.
We hebben vandaag weer ruim rust gehouden, soms wel een uur lang. Het laatste uur, van Zuid-Laren tot Schipborg, had ze er niet zo’n zin meer in. En ik kreeg vandaag voor het eerst steken in mijn lies van een oudere blessure. Dus we waren blij toen we bij onze B&B waren! Het was dan ook onze langste dag qua kilometers.
Toen ze uitgeteld neerplofte, twijfelde ik sterk of we morgen nog wel door moeten gaan naar Rolde… het moet wel leuk blijven tenslotte.
Na een warme douche vonden we toch de energie om ergens te gaan eten. En toen ik haar daar zo op de trampoline bezig zag, kreeg ik toch weer wat vertrouwen over morgen. Ik wil hem ook graag lopen, de natuur is zo mooi hier bij de Drenthse Aa. Maar eerst maar eens de komende nacht afwachten, hoe onze lijven zich weer resetten!
25 augustus: Schipborg-Gasteren (6,9 km)
Het is volbracht! Vandaag hebben we onze vijfde en laatste dag gewandeld. Nu zitten we in de trein naar Schiphol en daarna nemen we de bus naar huis.
Alle aanmoedigingen ten spijt: we zijn vandaag niet doorgelopen tot Rolde. Gasteren ligt mooi op de helft, en we hebben er toch al bijna twee uur lopen opzitten. Ik wilde het voor Laura wel een beetje leuk houden, dat is belangrijker dan het einddoel. En het Balloerveld bij Rolde bewaren we dan voor de start, als we in een volgende vakantie verder gaan!
Na een heerlijk ontbijt in onze B&B pakten we voor het laatst onze tassen in. De route tussen Schipborg en Gasteren is erg mooi. Het begon met bos, velden en mais.
Laura hield de spirit erin door Bloed, Zweet en Tranen te zingen. Omdat we de tekst niet wisten, hebben we hem even op YouTube opgezocht en zongen hard mee. Ze maakte er vervolgens van: “Zand, mais en bomen”, natuurlijk in het kader van het Pieterpad. Toen we een andere wandelaar tegenkwamen, liet ik haar snel het geluid weer uitzetten 😄
De route slingerde leuk door bossen en dan weer langs velden. En natuurlijk hebben we ons kleedje ook weer ergens uitgespreid voor een leespauze.
De tweede helft was een verrassing, de Gasterse duinen met alle heide in bloei! We keken onze ogen uit, overal paarse bloemetjes.
En wéér een hunebed gespot, het lag er mooi bij, zo aan de heide.
Na nog een tweede stuk heide kwamen we aan in Gasteren. Bij het eerste terrasje dat we zagen hebben we een soepje gegeten.
En daar, tegenover de bushalte naar Assen, besloten we dat het goed is zo: 66 km gelopen met bagage, 5 dagen van huis, pijntjes weggelachen (allebei), ontstoken ogen schoon gespoeld (ik), 4 e-books uit (zij)… tijd om terug te gaan naar de rest van het gezin en de poezen!
Ik ben supertrots op onze meid -en op mezelf-, en ik kijk uit naar de volgende etappes! Ga verder naar deel 2…
Compleet overzicht van onze etappes
- deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
- deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
- deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
- deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
- deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
- deel 6: Laren – Millingen aan de Rijn (Gelderland) 80 km – aug 2020
- deel 7: Millingen aan de Rijn – Afferden (Limburg) 51 km – feb 2021
- deel 8: Vierlingsbeek- Montfort (Limburg) 90 km – aug 2022
- deel 9: Montfort – Maastricht (Limburg) 72 km – feb 2023