Pieterpad – deel 8

Pieterpad deel 8

In augustus 2017 ben ik met onze dochter Laura (toen 10) begonnen aan het wandelen van het Pieterpad. Samen zijn we helemaal tot in Limburg gekomen. Op deze pagina lees je mijn verslag van Vierlingsbeek-Montfort. Het verslag van onze eerdere wandelweken vind je hier:

• deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
• deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
• deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
• deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
• deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
• deel 6: Laren – Millingen aan de Rijn (Gelderland) 80 km – aug 2020
• deel 7: Millingen – Afferden (Limburg) 51 km – feb 2021

In dit achtste deel lees je het verslag van het stuk van Vierlingsbeek naar Montfort in 4 dagen, 90 km. Dit keer zonder dochter, die heeft nu op haar 15e andere prioriteiten. En ik wilde wel eens experimenteren hoe het is, een paar dagen in mijn eentje wandelen.

16 augustus 2022: Vierlingsbeek – Swolgen (24 km)

Na een slechte nacht (hitte thuis) ben ik maar extra vroeg opgestaan: om 5:00 vertrok ik al met de auto richting Montfort. Daar nam ik om 8:04 de bus noordwaarts naar Roermond en de trein naar Vierlingsbeek. Vanaf het station was het nog 1,5 km lopen naar het Pieterpad. Even naar de wc in de supermarkt en off I went! Het was weer wennen, die zware rugzak schudde teveel heen en weer en voelde ik overal. Maar toen ik alle riempjes weer beter had ingesteld zat hij weer als gegoten.

Het pad slingerde langs maisvelden en door bossen, een heel stuk langs de spoorbaan. Bij Smakt week ik van de route af voor een camping die koffie zou hebben. Alleen die hadden ze niet, dus ik weer verder met mijn grote rugzak zonder koffie. Er volgde een prachtig stuk door bos en hei: de Boschhuizer bergen, lekker mul zand ook met die warmte! Hier heb ik een lange pauze gehouden op een mooi plekje, ik had al 8,5 km gelopen.

Vandaag liep ik voor het eerst een hele etappe in mijn eentje, het beviel goed: je hoeft niks te zeggen of overleggen, je kunt stoppen wanneer je wilt, podcasts luisteren. 

Na 19 km was ik in het dorpje Meerlo, waar ik van mezelf een terrasje mocht pakken voor een grote salade. Tijdens het eten scrollde ik langs de reviews van dit café en die  waren soms best negatief over de eigenaren. Ik had nergens last van, ze zaten zelf ook lekker buiten met de lokale gasten te praten. De man gaf me zelfs nog een tip om ergens verderop te gaan pootjebaden. Ik zal ze een betere review geven!

Net voor Tienray kwam ik langs een tuin met een bordje dat hier tv-opnamen geweest waren van die twee mannen die met camera het Pieterpad hebben gelopen (Arnaud Houben, Dwars door de Lage Landen). In deze tuin had een meisje de oorlog overleefd door zich in een giertank te verbergen. Die scene herinnerde ik me nog van tv, een soortgelijke giertank was nog te zien.

Tienray was de laatste tussenstop: daar liep ik een extra kilometer, naar de enige supermarkt in de omgeving. Ik moest er nog een paar km mee sjouwen naar Swolgen, dus moest goed opletten wat ik haalde. Helaas ben ik in in dit dorp niet naar de beroemde mini-Lourdesgrot geweest, ik had niet opgelet waar die was: gewoon ín de kerk waarvoor ik gestaan had. Maar nu ga ik er niet meer voor terug…

Het stukje van Tienray naar Swolgen slingerde mooi door een bos, en toen ik bijna niet meer kon, stond daar een man me op te wachten: “Je bent er bijna!”. Hij had me in de verte zien lopen en herkende me van vanmorgen vroeg in Vierlingsbeek, waar hij ook begonnen was. Hij woont in Swalmen, mijn doel van overmorgen, en loopt nu wat etappes in zijn eigen omgeving. We gingen even op een bankje zitten en bespraken de afgelopen etappe en wederzijdse plannen om ooit naar Rome te lopen… Daarna nam ik snel afscheid, want mijn net gekochte salade verpieterde in mijn rugzak. Om half zes stapte ik camping Forest Camp binnen. Kapot na deze lange dag! Mijn stappenteller meet 37.000 stappen, zo’n 25 kilometer.

Mijn slaapplek is een omgebouwde bouwkeet, heel knus en met leuke buren. Ik kan me nu nog niet voorstellen dat ik morgen weer kan lopen… mijn voeten kregen een badje in een diepvriestas van de Jumbo – bij gebrek aan emmer. Heerlijk!

17 augustus 2022: Swolgen – Venlo (21 km)

Heerlijk geslapen in Keet Bush, mijn trekkershut van deze nacht. Toen ik om 8 uur het gordijntje open deed,  zag ik nog net mijn jonge overbuurvrouw-met-tentje-en-wandelstokken bepakt en bezakt het terrein afstappen. Ik deed het rustiger aan en ging om 9 uur ook op weg.

Wat doet een mens tijdens alleen wandelen? Ik ben vaak half in trance en half met werk bezig: ik luister meestal podcasts met hypnosesessies van een therapeut die ik bewonder. Elke sessie een ander onderwerp en een andere techniek, en na het luisteren maak ik korte aantekeningen en geef ik een eigen rating met 1 tot 5 sterren: al naar gelang ik ze zelf kan gebruiken in mijn werk. De rustige stem van die man en de zweefmuziek in combinatie met de natuur werken voor mij heerlijk tijdens het lopen, ook in mijn eigen omgeving.

En na een tijdje zet ik het uit en overdenk ik het leven: bijvoorbeeld ‘waarom doe ik dit wandelen eigenlijk?’ Wat maakt dat ik dit zo leuk vind, terwijl een ander er niet aan moet denken? Voor mij is het vooral de kick van het lijf uitdagen. En even niks anders hoeven doen dan de bordjes volgen en opletten waar ik kan eten, plassen en slapen.

Sommige wandelaars vinden bepaalde etappes minder mooi, ik ben daar niet zo mee bezig. Alsmaar bos, alsmaar platteland, het maakt me niet uit, het heeft allemaal wel zijn charmes.

Over het algemeen kom ik zelden mensen tegen, ik ben kilometers lang alleen. En wat er voorbij komt, zijn meer fietsers dan lopers. Iedereen groet elkaar hartelijk. Ik vroeg me vandaag af of Jos, de man van gisteren, vóór me liep of achter me. Soms heb je zo’n wandeldag dat je steeds dezelfde mensen ziet zitten die je dan even later inhalen als je zelf zit. Maar Jos was nergens te bekennen.

Het eerste uur na Swolgen keek ik enorm uit naar het Pieterpadbankje, bij Lottum. Daar verzorgt een echtpaar de wandelaars al jaren met koffie, vlaai of soep. Maar helaas, toen ik er na 5 km aankwam om 10:15 stond er (nog) geen koffie klaar. Ik heb er even gezeten en rekende uit dat ik Grubbenvorst 7 km verder wel zou moeten halen qua WC- en koffienood. Terwijl ik verder liep, dacht ik aan het krantenartikel van eerder deze week in de Limburger, over wildpoepers langs deze etappe: een boer had een briefje opgehangen naast zijn veld, of de Pieterpadlopers niet meer tussen zijn mais willen poepen. In de Faceboekgroep van Pieterpadwandelaars leverde dit flinke discussies op van voor- en tegenstanders. Want ja, wat moet je als er geen horeca is? Meenemen? Begraven? Ergens aanbellen of je naar de wc mag? Sommigen vinden zelfs wildplassen niet kunnen. Ik wel hoor, maar mensen moeten geen papiertjes achterlaten, dat kan best in een zakje mee naar de volgende prullenbak.

Mijn blaas hield het vol tot Grubbenvorst, alwaar ik ben neergeploft bij de beroemde ijssalon Evers. Heerlijke pitstop, koffie met een sjiek glaasje slagroom-plus!

Daarna ging ik met het pontje de Maas over en heb ik een tijd door de regen gelopen. In deze droge zomer voelde dat vooral heel erg welkom!

Uiteindelijk was het droog en ben ik op een bankje langs de Maas gaan zitten en heb ik online wat dingen voor werk gedaan. En wie kwam daar na een half uurtje aanlopen: Jos! Ook hij had zich afgevraagd of hij nu voor of achter me liep. Hij bleek een kwartier na mij te zijn vertrokken, hij had wel koffie gekregen van Ria bij het Pieterpadbankje. Samen zijn we Venlo ingelopen en op het eindpunt ging ik richting Blerick, waar ik overnacht bij Carolien van ‘Vrienden op de fiets’. Ik heb eenvoudige zolderkamer. De badkamer en het dakterrasje deel ik met een fietsende gitaarleraar uit Haarlem.

18 augustus 2022: Venlo – Swalmen (Boukoul) (29 km)

Vanmorgen stapte ik om 8:00 naar buiten. Mijn eerste doel was een naald! Ik moest iets verwijderen uit het doosje van mijn Airpods waardoor ze niet konden opladen. Nergens naalden te krijgen in Venlo op dat tijdstip (de mevrouw van de Ako op het station keek me raar aan)… maar een doosje ultrafijne tandenstokers van de AH loste het ook prima op.

Veel verkeersdrukte het eerste uur vanuit Blerick en langs het station van Venlo. Daarna werd het steeds rustiger en mooier. Het eerste gesprek deze dag was met een man met hond, een boxer die niet moeders mooiste was en weigerde te lopen.

“Hij wil niet meer hè?” ”Nee hij is het lopen zat.” ”Oh wat grappig hij heeft twee verschillende kleuren ogen!” “Ja!” ”Net als David Bowie!”… (Die grap was vast niet origineel, maar hij lachte mee). 

Na twee uur doorstappen kwam ik via een Toscaansachtig heuvelgebied bij Tegelen op het pad langs de Duitse grens. De komende kilometers gingen van grenspaal naar grenspaal. Op een mooi plekje met uitzicht op Duitsland hield ik de eerste pitstop: omdat er geen bankje was maar gewoon op mijn kleedje op de grond. En het is een echte wandelwet: toen ik later uitgerust weer verder liep, stond daar alsnog een bankje. En nog wel meer!

De volgende kilometers waren eerst kaarsrechte paden en later smalle paadjes. Soms rakelings langs steile afgronden, bij gladheid lijkt het me daar goed oppassen. En uiteindelijk kwam ik bij de eerste horecagelegenheid: ik streek neer op het terras van café De Grens, letterlijk op de grens. Na 14 km had ik wel een koffie verdiend!

Na deze pauze ging ik weer op weg, nu met vrolijke muziek op om de moed erin te houden, ik zong en gebaarde zelfs mee. Weer lange rechte stukken door het bos. Verder achter me liep een stel, ook Pieterpadders denk ik. En het is interessant wat dat met me doet: ik word daar onrustig van, dat ze continu mij als uitzicht hebben, en wilde ze óf ver voorblijven óf laten passeren. Ik koos voor het eerste en zette flink de pas erin – hoezo dan eigenlijk? Alsof ik een wedstrijd te winnen had, stoof ik heuvels op en af, tot ik niemand meer achter me zag. Erg zinloos, want op een gegeven moment wilde ik wel weer een pauze. Waar zijn bankjes als je ze nodig hebt? Nergens. De wandelwet tartend ben ik even voor Swalmen weer onder een boom op mijn kleedje gestort en ging ik languit liggen. Even later kwamen mijn achtervolgers groetend voorbij gewandeld… En wat denk je, toen ik verder liep? Ik passeerde het ene bankje na het andere!

Tijdens het lopen deze dag dacht ik aan het contrast met afgelopen zondag: toen stond ik met onze dochter op een popfestival in België, tussen duizenden gillende tienermeiden. Ik weet nog dat ik in die massahysterie al vooruit dacht aan de rust van de komende Pieterpaddagen. Zo zijn we continu heen en weer aan het gaan in de tijd!

Het laatste stuk naar Swalmen vond ik prachtig! De mooiste entree van een stadje langs het Pieterpad, helemaal in het groen. In het dorp heb ik inkopen gedaan. Ik moest nog 5 km door naar mijn camping van vandaag, en hoewel Jos me een shortcut had uitgelegd heb ik toch de hele route gedaan, op mijn tandvlees. Ruim 41.000 stappen, 29 km!.

De hut waar ik in slaap op camping Raayershof heet officieel een ‘podge’, en dat sjieke past wel bij wat ik aantrof: een ontzettend idyllisch plekje, ze hadden al een parasol voor me klaargezet en een jerrycan water, superlief! En toen kreeg ik ook nog een drankje bij de overburen, helemaal leuk.

Morgen wordt een kortere dag met ‘maar’ 16 km, want ik moet onze zoon in de middag ergens ophalen. Dus vroeg op pad, voor 12 uur wil ik in Montfort zijn.

19 augustus 2022: Swalmen (Boukoul) – Montfort (16 km)

De laatste dag! Na een gezellige stop op de camping in Boukoul, waar ik ‘s avonds ook nog voor een drankje was uitgenodigd door leuke overburen, liep ik al om 7:00 de camping af. Supermooi met de opkomende zon en alle natuur fris en vochtig. Vergeleken met gisteren is 16 km natuurlijk niet veel, maar het is allemaal ook iets mentaals: je weet hoe lang het nog duurt en als het einde in zicht is dan geeft je hoofd een seintje aan je lijf dat het klaar is, zo lijkt het!

Ik had eigenlijk een minder mooie wandeling verwacht dan gisteren, ook omdat er een stuk dichtbij de snelweg loopt, maar ik was aangenaam verrast door het mooie en afwisselende landschap van deze etappe: door velden, dorpen, bossen, langs rivieren, over weides met koeien, langs velden met paarden. En ja, ook een oerlelijk stukje om Roermond heen, dat dan weer wel. Het hielp vast dat ik regelmatig airpods in had, zodat ik weinig merkte van het geluid van de snelweg.

Omdat ik zo vroeg was vandaag, was er nergens horeca open, dus ik miste mijn koffiestop wel. Maar ik had ook genoeg eten en drinken bij me en uiteindelijk was het ‘maar’ een halve dag.

Vandaag was ik extra bewust alles in me op aan het nemen, omdat het de laatste dag was. In gedachten zag ik mezelf door Italië lopen, waar ik binnen enkele jaren de Via Francigena wil gaan doen, van de Zwitserse grens naar Rome. Deze paar dagen in mijn eentje waren ook een test hoe dat zou gaan bevallen, zo alleen. En het ging prima, ik voelde me nergens onveilig. Er kunnen nog wel wat dingen praktischer zoals de inhoud en indeling van de rugzak. Het plannen van slaapplekken had ik vooraf gedaan. En ook eten moest ik goed plannen, want ik kon niet overal koken of ontbijten. Dus vooraf goed gekeken waar supermarkten zijn en hun openingstijden. Pitstops onderweg blijven wel een probleem in Limburg. In het noorden van Nederland zijn er veel meer officiële ‘rustpunten‘.

Rond 12 uur kwam ik aan in Montfort, moe maar voldaan! Bij het enige terras dat er open uitzag was geen personeel te bekennen, dus ik ben de auto ingestapt en heb langs de snelweg nog een koffiepauze genomen. Veel files onderweg terug naar het westen, dus het contrast van ‘alleen in de natuur’ en ‘met zijn allen op de snelweg’ kwam wel flink binnen. Ik kijk terug op een paar prachtige etappes! Komend voorjaar nog 3 etappes en dan is het klaar met het Pieterpad… Wie weet doe ik dan ook nog de Dutch Mountain Trail in Zuid Limburg, voor ik écht naar Italië ga!

Bedankt voor het lezen. En heb je nog vragen over het Pieterpad, dan kun je me altijd mailen. Of kijk ook eens in de Facebookgroep waar alle expertise bij elkaar komt.

Bedankt voor het meelezen en tot ziens in deel negen!

Compleet overzicht van onze etappes

• deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
• deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
• deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
• deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
• deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
• deel 6: Laren – Millingen aan de Rijn (Gelderland) 80 km – aug 2020
• deel 7: Millingen aan de Rijn – Afferden (Limburg) 51 km – feb 2021
• deel 8: Vierlingsbeek- Montfort (Limburg) 90 km – aug 2022
• deel 9: Montfort – Maastricht (Limburg) 72 km – feb 2023