Pieterpad - deel 7

Pieterpad – deel 7

In augustus 2017 ben ik met onze dochter Laura (toen 10) begonnen aan het wandelen van het Pieterpad. Inmiddels is ze 14 jaar en gingen we in februari 2021 weer een stukje verder! Op deze pagina lees je ons verslag van deze dagen. Het verslag van onze eerdere wandelweken vind je hier:

deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
deel 6: Laren – Millingen aan de Rijn (Gelderland) 80 km – aug 2020

In dit zevende deel lees je ons verslag van het stuk van Millingen a/d Rijn, naar Afferden in 3 dagen, 51 km.

22 februari 2021: Millingen – Berg en Dal (16 km)

Deze editie namen we voor het eerst een speciale gast mee: mijn man! Normaal geniet hij van de rust thuis als vrouw en dochter op pad gaan, maar na een jaar thuiswerken wilde hij er ook wel even uit. Extra spannend dus, want we lieten onze andere puber drie dagen onbewaakt achter.

We vertrokken rond 9 uur met de auto, die we 1,5 uur later op ons eindpunt in Afferden hebben geparkeerd. Vervolgens zaten we nog 1,5 uur in twee bussen, want we gingen via Nijmegen naar Millingen aan de Rijn, ons eindpunt van de vorige keer.

Vanuit Millingen stapten we stevig door, met name over asfaltweggetjes en door de weilanden. Eigenlijk waren we iets te koud gekleed: er was veel zon voorspeld, maar die verstopte zich een beetje. Volgens Gerrit Hiemstra hing er teveel stof uit de Sahara in de lucht. Hier en daar lagen er trouwens nog wat restjes sneeuw!

We konden mijn man nu goed gebruiken, want hij weet hoe alles werkt in de natuur en de techniek. Gewoonlijk bewaarden we al onze vragen en dilemma’s voor als we ‘s avonds papa zouden bellen, maar nu dus gespreksstof genoeg onderweg. Bovendien heeft Laura een opdracht van haar gymdocent, een soort bingokaart met onderwerpen om te fotograferen: een kerk, een fiets, een koe, een stopbord en nog veel meer… goed opletten dus en veel selfies maken.

Na 7 km kwamen we in Leuth, waar een wat saai stuk volgde langs een drukke weg. Maar gelukkig was er veel te beleven: toen we onder een boom met veel vogels liepen, zei mijn man: “Als ze maar niet op je hoofd sch..ten”. Zijn woorden waren nauwelijks tot me doorgedrongen of ik zag ik opeens mijn bovenbeen vol smurrie… aaaargh, dat brengt geluk, toch?

Na dit dorpje liepen we weer de landerijen in. We hielden een korte pauze in het zonnetje bij een slagboom. Dat bleek meteen de overgang naar een stiekeme kilometer door Duitsland! De route loopt door het dorpje Zyfflych en het was leuk om even een andere taal te horen en witte kentekens te zien.

Ondertussen begonnen we hem te knijpen voor het venijn in de staart. De hele dag zagen we de heuvels in de verte voor ons en we wisten dat er nog een “pittige klim” zou komen: de Duivelsberg. We waren moe van de lange reis en zagen er best een beetje tegenop. Uiteindelijk begonnen we aan de klim. Al na 20 meter hielden we hijgend een korte pauze. Er kwam een stelletje van de andere kant. “Is het nog ver?” zeurden we als een stel pubers. “Nee hoor, zeiden ze vrolijk, klein stukje maar! Een kilometer of zo”. We wisten niet of we blij moesten zijn met dit antwoord, maar binnen mum van tijd waren we bovenop bij het pannenkoekenrestaurant – dat we negeerden, want we hadden een ander doel.

Langzaam slingerden we weer naar beneden. En daar gingen we van ons padje, richting de eerste slaapplaats: lekker luxe in het Fletcher Hotel Holthurnsche Hof. Eten wordt op de kamer bezorgd, alles is prima en veilig geregeld. We gloeien nog wat na van het zonnetje en geloven niet dat onze benen morgen weer kunnen lopen… sowieso ben ik heel blij dat de oefeningen van de fysio afgelopen vrijdag geholpen hebben. Mijn knie was weer eens overbelast deze dagen, omdat ik sinds een paar weken vanuit het niets weer mijn dagelijkse 10.000 stappen ging lopen. Dankzij Bas en zijn stagiair weet ik nu wat ik er preventief aan kan doen en het gaat stukken beter!

Al met al was deze eerste Pieterpad-dag natuurlijk wel anders dan anders: geen horeca open, geen wc’s langs de route. Maar als het moet, dan moet het! We vinden altijd wel een bosje en nemen onze papiertjes weer netjes mee tot de volgende prullenbak. Iets wat wel meer mensen zouden mogen doen, trouwens…

23 februari 2021: Berg en Dal – Milsbeek (18 km)

Wonder boven wonder konden we gewoon weer lopen vanmorgen. Eerst moest ik het ontbijt ophalen bij het hotelrestaurant, want dat eet je ook op je kamer. Rond half elf gingen we op pad. We zochten binnendoor de route terug naar de vertrouwde markeringen van het Pieterpad. Het was al mooi weer en we hoorden een specht druk aan het werk. Nadat we de bospaden achter ons hadden gelaten, kwamen we bij de militaire begraafplaats van Groesbeek.

Het pad slingerde verder tussen de golvende weilanden door. Ik vertelde wijs dat we misschien wel al in Limburg waren. Maar toen we het aan een voorbijganger vroegen, zei hij lachend dat Groesbeek toch echt bij Gelderland hoort. Nou ja, ik vond het echt Limburgs aandoen.

Na een kilometer of 7 kwamen we dan eindelijk aan in Groesbeek. alles staat daar in het teken van de Tweede Wereldoorlog: overal foto’s en uitleg over de geallieerden die hier in de buurt geland zijn en hoe ze zijn binnengehaald. Wat wij ook boeiend vonden, was het marktplein met Bakker Bart: koffie, broodjes voor de middag en zelfs een toilet. Een aangename eerste korte pauze.

Vanuit Groesbeek liepen we weer het bos in. Ergens op een uitkijkpunt hebben we wat langer gepauzeerd. We wisten dat we nog 9 km moesten, maar we waren al best moe. Toch ging het daarna een stuk beter. Eerst nog even door een open veld en daarna weer het bos in: de Sint Jansberg. Daarbij vergeleken was de Duivelsberg gisteren peanuts! Nu was het gewoon alsmaar heuvel op en heuvel af. Wat een geweldig mooie etappe is dit. Ik dacht dat Overijssel het mooist was, maar Groesbeek-Gennep is ook echt prachtig!

Het was heerlijk weer, zonder jas en de andere twee zelfs met korte broek. En dan af en toe sneeuw tegenkomen en elkaar bekogelen, zo bijzonder.

Aan het einde van de Sint Jansberg hielden we nog een pauze op een idyllisch plekje aan het water. Ik zag op Google Maps dat onze B&B voor vandaag nog 3 km was via een grote boog met het Pieterpad. Maar als we het van hier zouden afsnijden, zou het nog maar 1 km binnendoor zijn, want we zagen het bijna liggen aan de overkant. Dapper besloten we toch om het pad verder te lopen en pas in Milsbeek van de route af te gaan.

We slapen in B&B De Mookerplas in Milsbeek, uiteindelijk was het toch nog 1 lange km weg van het Pieterpad (en dan weet je bij elke stap dat je die morgen weer ‘zinloos’ moet zetten). We mochten een fiets lenen en wat heerlijk dat we nu mijn man mee hadden, die bereid was even naar de supermarkt te gaan! Nu lekker bijkomen en straks in ons eigen keukentje ons eten bereiden.

24 februari 2021: Milsbeek – Afferden (17 km)

Onze laatste dag! Ik had de wekker op 7:15, want de eigenaresse van de B&B zou om 7:30 het ontbijt al brengen – ze moest naar haar werk. Maar de andere twee draaiden zich lekker nog een uurtje om. Tegen tienen verlieten we ons appartement en liepen we terug naar de gemarkeerde route. Al hadden we vooraf wat discussie gehad: er ging ook een bus die ene kilometer, en Laura wilde die eigenlijk wel nemen, desnoods in haar eentje.

Ze was sowieso een beetje stil, want ze had pijn aan haar knieën. Ik was wel bezorgd of we de hele tocht moesten maken vandaag, maar we hebben toch doorgezet. Uiteindelijk waren er een paar plekken waar we alsnog de bus konden nemen. En we hebben er allebei een handje van om het halverwege de laatste dag op te geven. Of we nu vijf dagen of drie dagen gaan, opeens is het dan psychisch op, of zo…

Even buiten Milsbeek was een heerlijk koffiepunt geopend, maar we waren net begonnen dus liepen door. Het gebied tussen Milsbeek en Gennep is erg mooi, een golvend groen landschap en een mooie weg tussen de knotwilgen door. In de verte zagen we de kerktoren van Gennep langzaam dichterbij komen.

Gennep heeft een prachtige entree, over een stuwwal en dan door een stadspoort. Even buiten het centrum gingen we ergens op een bankje zitten voor een korte pauze. Ik besefte dat dit de plek van de bushalte was: hier konden we zó in de bus naar onze auto stappen. Maar ik zei niks… En inderdaad, daar kwam bus 83 en ik zag aan Laura dat ze wist wat ik dacht. Maar weg reed de bus – kans gemist. Met een diepe zucht deed ze haar rugzak weer om en stapten we verder over de stuwwal ten noorden van het dorp. Om zichzelf op te peppen, zette ze voor zichzelf een muziekje op.

De route boog weer naar het zuiden en we liepen door het Heijense Bos. Stukken door het bos, stukken door mul zand, het werd steeds warmer deze middag. Ergens bovenop een heuvel hebben we een langere pauze gehouden. Het was echt een mooi stuk natuur! Wat wel opviel, is dat we steeds meer de snelweg hoorden. Ook dat is Nederland: hoe rustig het plekje zelf ook is, er is vaak wel verkeer op de achtergrond te horen.

Via een tunnel gingen we onder de A77 door. Samen met het daarnaast liggende industrieterrein was dit toch wel het minst mooie stukje van de route. Toen we daar op een rotonde op zoek waren naar de juiste weg, kwam er een snelwandelende oudere man voorbij, die riep: “Pieterpad? Deze kant uit!”. Hij beende 100 meter voor ons en we hoefden maar te volgen. Op een gegeven moment wees hij naar een zijpad: daar moesten wij in. We zwaaiden terug en weg was hij. En wij liepen weer een bos in.

We waren moe, het aantal rustpauzes werd frequenter, maar we moesten door: de auto wachtte op ons aan het einde in het dorpje Afferden. Toen we een paar huisjes zagen, dachten we: Yes, de bebouwde kom! Nu is het niet ver meer. Maar ik wist van de kaart dat het nog minimaal 2 kilometer was. Het bleken wat losse boerderijen te zijn, geen dorpje. Want het allermooiste van deze dag kwam nog: natuurreservaat het Quin, een prachtige heuvelachtige heide met mooie uitzichten en waterpartijen. Daar hebben we even zitten genieten van het uitzicht.

En toen we het lopen écht zat waren, kwamen we bij de auto aan. Normaal reizen Laura en ik altijd met het OV terug, maar dit was ook wel luxe zo! Binnen twee uur waren we weer thuis.

Conclusies na deze dagen:

Ook in Coronatijd, zonder terrasjes en zonder toiletten, is het Pieterpad best te doen. Je moet het allemaal wat meer plannen en wat vaker de bosjes in.
Met man erbij geeft het weer een nieuwe dimensie: ik vond het heerlijk om hem als spoorzoeker voor ons uit te laten lopen.
Hij bleek een blije loper te zijn en was elke dag vrolijker en sneller dan de dag ervoor. We waren bang dat hij niet van onze langere pauzes zou houden, maar hij paste zich goed aan.
De moeder-dochterdynamiek is wel anders met nog een volwassene erbij. Het kind is dan weer meer kind, met de buien die daar soms bij horen. En aan de andere kant liep ze soms hele stukken naast papa en dan weer naast mama.
17 kilometer vinden wij toch echt wel genoeg. Ik snap niet hoe we afgelopen zomer met 35 graden etappes van 22 kilometer liepen. Maar goed, dat is iets psychisch, je kunt je ook op langere stukken instellen.
Ik ben blij met mijn nieuwe fysio en denk erover om Laura er ook langs te sturen.
Onze 15-jarige zoon heeft het huis keurig bewaakt en netjes gehouden.
Ik ben benieuwd met welk gezelschap we de volgende keer verder lopen!

Bedankt voor het lezen! En heb je nog vragen over het Pieterpad, dan kun je me altijd mailen. Of kijk ook eens in de Facebookgroep waar alle expertise bij elkaar komt.

Bedankt voor het meelezen en tot ziens in deel acht!

Compleet overzicht van onze etappes

deel 1: Pieterburen-Gasteren (Drenthe) 66 km – aug 2017
deel 2: Gasteren-Schoonloo (Drenthe) 40 km – okt 2017
deel 3: Schoonloo-Coevorden (Drenthe) 40 km – okt 2018
deel 4: Coevorden-Hellendoorn (Overijssel) 65 km – apr 2019
deel 5: Hellendoorn-Laren (Gelderland) 40 km – dec 2019
deel 6: Laren – Millingen aan de Rijn (Gelderland) 80 km – aug 2020
deel 7: Millingen aan de Rijn – Afferden (Limburg) 51 km – feb 2021
deel 8: Vierlingsbeek- Montfort (Limburg) 90 km – aug 2022
deel 9: Montfort – Maastricht (Limburg) 72 km – feb 2023