Wat? Smeer jij nog de boterhammen voor je kind?

Wat? Smeer jij nog de boterhammen voor je kind?

Waaaat? Smeer jij nog de boterhammen voor je kind?

Kaft jij zijn boeken voor hem? Écht??

Help jij je 8-jarige nog met aankleden? Nee toch?

Zomaar wat onderwerpen die ik de afgelopen week voorbij zag komen op de social media. De een is er heilig van overtuigd dat het kind het zelf moet doen. De ander is er wat makkelijker of beschermender in en biedt hulp aan – gevraagd of ongevraagd. Of is zich er niet eens bewust van, dat het bij anderen anders gaat.

Bij de conciërge melden

Ik vind het een intrigerend thema, zeker nu onze zoon in de brugklas zit. We moeten allemaal weer even in een nieuw soort balans komen. Dagelijks heb ik zo mijn innerlijke dilemma’s of ik iets voor hem opknap of het hem zelf laat doen. Maak ik hem wakker, of zet hij zelf zijn wekker? Blijf ik thuis tot hij – graag op tijd –  de deur uit is, of laat ik hem zonder hulp aanmodderen? Ga ik hem om 8:15 extra aansporen, of laat ik hem ervaren hoe het is om je bij de conciërge te melden? Doe ik streng over zijn telefoongebruik, of laat ik hem voelen wat er gebeurt als je door dat ding de tijd vergeet?

Chillen

Van de week lag hij weer eens zo op de bank te hangen, zoals pubers dat kunnen, met zijn neus op die telefoon. Met dat spelletje dat altijd nog 3 minuten duurt als hij moet stoppen. Ik was druk aan het werk aan de eettafel. Als bezig bijtje vind ik het altijd erg irritant om te zien, dat gehang hem, ga lekker ergens buiten mijn blikveld zitten. En ga huiswerk doen. Of naar buiten!Maar ach, ik besloot me in te houden. Het is een kind, hij is mij niet. Gelukkig kan hij wél goed chillen.

Magister-freak

Zou ik zo’n Magister-freak worden als moeder? Elke dag kijken wat hij voor huiswerk of toetsen heeft? Ik vroeg het me af het afgelopen jaar. Maar nu na een week kan ik zeggen dat ik nog niet eens de néiging heb om erin te kijken. We hebben gezegd: “Jongen, wij controleren je huiswerk niet, als je vragen hebt weet je ons te vinden”. Oef, dat is een lesje lossssslaten. Maar ik hou hem in de gaten, en we informeren natuurlijk wel hoe het gaat. Dat is iets anders dan controleren.

Altijd maar loslaten dan?

Toch is het gevaarlijk om dit als algemeen advies aan alle puberouders te geven: “Ja hoor, laat maar los en kijk maar hoe het gaat”. Als je kind weinig zelfvertrouwen heeft, en meteen in de eerste weken van de brugklas een extra knauw krijgt omdat de dingen niet lekker lopen, dan is dat natuurlijk zonde.

Of als je weet dat je kind gewoon nog niet zo handig is met al die praktische dingen, of niet de discipline heeft, of zich moeilijk concentreert, of niet zo snel is… laat je kind dan niet teveel spartelen in het diepe.

Wat wil ik dat mijn kind leert?

Soms maken ouders het huiswerk voor hun kind, omdat ze bang zijn dat het kind anders geen goed figuur slaat morgen… geldt dat ook voor jou, ben je bang dat je kind op zijn kop krijgt, of dat er naar jou gekeken wordt als je kind iets niet goed doet? Dan is dat vaak iets ouds in jezelf, misschien iets in jou dat nog goedkeuring nodig heeft.

Het is helemaal niet erg als een kind hobbels op zijn pad tegenkomt, daar worden ze juist weerbaar van.

Vind je het gewoon lekker om je kind af en toe te verwennen: niks mis mee!

En als je twijfelt of je hulp moet aanbieden?

Stel jezelf dan gewoon af en toe deze vragen:

• “Wat wil ik dat mijn kind leert?”
• “Als ik dit nu doe, hoe help ik hem dan bij dit leerproces?”