Zonder rem

Zonder rem…

Het is zondagavond.

Puberzoon over zijn aankomende toetsen:

“Ik ga het allemaal niet redden hoor, het is zoveel”


“Je hebt toch het hele weekend de tijd gehad?”

“Ja, maar ik heb niet gedaan wat ik moest doen”

Zuchtend gaat hij met zijn boeken naar boven en ik ga in bad.

Na een uurtje kijk ik om het hoekje, en zie de spelcomputer al flitsen.

“Je zou toch aan het werk gaan?”

“Jahaaa”

cortex pubers

Ik hou me in. En ik denk aan zijn goede voornemen. Dit jaar zou alles beter gaan. Niet preken. Dat helpt nu niet. Als hij had kunnen ‘remmen’, en afleiding kunnen negeren, had hij dat echt wel gedaan. Dit stukje moet nog groeien in de hersenen.

Hij stopt zijn spel en pakt zuchtend zijn boeken. Ik pak mijn e-reader en ga ongevraagd op zijn bed zitten. Hij gaat aan de slag en moppert of vloekt af en toe hardop als hij een fout ontdekt.

“Kunnen we je helpen?”
“Nee ik kan het zelf”
“Moet ik weggaan?”
“Nee hoor”

Dat is interessant… ik mag in elk geval blijven. Ergens wordt dit dus gewaardeerd.

Zonder rem

En zo speel ik even voor rem deze avond. De moraal van dit verhaal? Die is er niet. We vinden het voor nu prima en er is geen strijd. Vandaag lees ik een boek in plaats van dat ik de boeman speel.

En soms is dat ook gewoon even fijn…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *