Eitje-tik-stress

De opdracht was zo simpel: neem een versierde schoenendoos mee met daarin het ontbijt voor een medeleerling, plus een gekookt ei voor de wedstrijd van eitje-tik op school. De versierde dozen stonden al netjes klaar. Waar is het vanmorgen dan mis gegaan?

Paasdoos vullen

In de keuken deed ik 4 eieren in een pannetje (2 voor in de dozen, die moesten eetbaar zijn, 2 voor de wedstrijd, die moesten vooral onbreekbaar zijn). Op twee briefjes stonden de wensen van de ontvangers, dus ik begon systematisch broodjes en krentenbollen voor doos 1 (de juf!) en doos 2 te maken. Nee! De juf wil sinaasappelsap, waarom hebben we dat niet in huis?! We hadden alles zo goed voorbereid. Gelukkig wel een literpak multivitaminesap. Dat vindt ze vast ook heel gezond. Maar waar doen we dat dan in? Toch niet in zo’n smoezelige Mepal-drinkbeker van de kinderen? We besloten het hele pak in de doos te doen, met een mooi glas erbij.

Eitje-tik: gekookt en gebarsten

Zachtgekookt eitje in elke doos, maar ja, hoe moeten ze dat straks eten? Weet je wat, eierdopje en lepeltje erbij, ik schrijf hun naam er vrolijk op , ik voel me echt übermoeder. Op het laatste moment bedenk ik dat de kinderen voor de kleine pauze ook nog fruit en drinken nodig hebben. Zij een mandarijn, hij een paar wortels. 8:14, tijd om naar school te gaan. Nog even de eitje-tik-eieren uit het pannetje halen. Oh nee! Eén ei is gebarsten. Razendsnel beslissen: wat nu? Sowieso nieuw ei erin, maar eer dat hard is, zijn we te laat voor school. Eitje op de kookplaat laten staan en eerst even kinderen wegbrengen? Gevaarlijk. Zoonlief van 9, die altijd alles aanvoelt, zegt: “Wij gaan wel lopen met onze dozen mama, en dan breng jij straks dat ei”.

Ook dat nog

Dus lopen broer en zus daar met hun dozen, die van hem extra zwaar klotsend door die liter vruchtensap…  vertwijfeld zwaai ik ze uit, ik had natuurlijk mee  moeten lopen. Maar goed. Het nieuwe eitje staat lekker te koken, en mijn plan is: “Ik zet m’n fiets alvast klaar, en zodra het eitje klaar is race ik achter de kinderen aan. Dan ben ik er nog net vóór de school begint, kan ik meteen zien of ze er levend-en-met-doos aangekomen zijn en gedag zeggen”. Bummer, fietssleutel kwijt! Soms daagt het universum je echt uit.  Want opeens besef ik dat het vandaag een gewone donderdag is: ze blijven over en hebben geen broodtrommeltjes bij zich!

Missie geslaagd: go eitje-tik go

Om 8:35 sluip ik de school in, mét nieuw ongeschonden ei voor zoonlief, mét 2 haastig in elkaar geflanste overblijfpakketjes. “Je bent niet de enige”, zegt de hulpjuf troostend als ze me ziet. Ik kijk om me heen en zie inderdaad nog meer rood aangelopen moeders lopen met een eitje-tik-eitje, paasdoos of ander vergeten spul. Hèhè, de dag kan beginnen. En nu maar hopen dat ze die wedstrijd winnen!