Het komt al-tijd helemaal goed

“Is het heel moeilijk wat je aan het doen bent?” vraagt mijn dochter, terwijl ze piano speelt en ik aan tafel zit.

Ik check van binnen waarom ze het vraagt, hoe ik erbij zit. Ik zit het nieuws te lezen over de nieuwste aanslagen. Mijn blik zal inderdaad serieus en somber zijn.

“Zie je dat aan mijn gezicht?” vraag ik. “Ja” zegt ze, en ze speelt weer verder. Dat deed ze tot nu toe zelden, zo vragen hoe iemand zich voelt.

Ik vertel haar niet wat me bezig houdt. Net zo min als ik het onze zoon vertelde, vanmorgen vroeg in de auto op weg naar voetbal.

Ze stopt met de piano en zet de TV aan. Op het nieuws begint een verslaggever te praten “… na de aanslag op Charlie Hebdo is Parijs opnieuw opgeschrikt…”. Ongeïnteresseerd zapt ze verder. Ik hoor Kinderen voor Kinderen zingen en het raakt me:

Deze wereld is een mooi en prachtig kleurfestijn
Wees nou happy dat er duizend één verschillen zijn
Van de bloemen, de seizoenen tot het dierenrijk
Maar mensen die verpesten het zwaar
Want we pesten elkaar
(hey) Houd van elkaar
(hey) Geef om elkaar
(hey) Leef met elkaar

De buitenwereld staat in brand en de intocht begint. Sint is ondanks de mist aangekomen in Meppel. De sleutels zijn terecht. Tussen alle paniek zegt Sint geruststellend:

“Jullie weten het toch? Het komt al-tijd helemaal goed”.

Wat gun ik het alle kinderen dat ze nog een paar jaar in deze onschuld mogen leven. Dat alles altijd goed komt.

En wat wil ik het van binnen ook zelf graag geloven!

De uitzending is voorbij.
Mijn dochter zegt: “Er is eigenlijk niks ergs gebeurd”.

Gelukkig maar.