Teveel afkeer om te leren

17apr 2024 door Mariette Dietz Geen reacties

“Ze had de hele zondag tijd om te leren maar heeft er niks aan gedaan, ze zegt dat ze zich niet kon concentreren”, schreef een moeder me.

Het meisje zelf: “Ik kon me er gewoon niet toe zetten, zodra ik dat boek zag voelde ik al walging”

Het ging om een van de exacte vakken en ik voelde met haar mee. Als je iets niet wílt begrijpen, dan kost het je brein extra veel moeite om erbij te blijven. Het was niet alleen desinteresse, maar inmiddels gewoon afkeer.

Ik wíl het niet eens snappen

Zo hielp mijn man mij met de achterkant van mijn website. Hij riep me erbij om mij stap voor stap uit te leggen wat hij gedaan had. Ik denk dan: “Dank je wel, het is gefixt, ik hoef het niet te snappen”. Hij begint allemaal codes te laten zien en ondertussen denk ik: “Waarom? Waarom? Waarom moet ik hiernaar luisteren?”.

Als ik dan zeg: “Wacht even, voor je verder gaat, met welk doel vertel je dit? Moet ik iets zelf kunnen doen of moet ik er iets anders mee?”. “Nee ik wil gewoon dat je het snapt”. Al mijn haren gaan dan recht overeind. Het interesseert me niet, ik heb het niet voor niks aan jou gevraagd om te doen, ik wil het niet snappen! De puber in mij…

Niemand kan je dwingen…

Terug naar dat meisje. We spraken over die afkeer voor dat vak. Ik vertelde haar dat verhaal van mijn man en ze moest lachen. “Weet je,” zei ik “Niemand kan jou dwingen om iets te leren, je moet het zelf wíllen binnenlaten.”

Net zoals ze je niet iets kunnen laten doorslikken wat je écht niet lekker vindt. Wat vind je nou echt vies?” “Champignons!”. “Precies, als je die in je mond hebt wil je die ook niet naar binnen werken. De aanblik ervan laat je al gruwelen.

Nu kun je best overleven zonder champignons te eten. Maar als je over wilt naar de 3^e, zul je toch iets met dat vak moeten doen. Dus we gingen stap voor stap kijken hoe ze kan leren om dat te ‘eten’, om het toe te laten in haar onwillige brein. De leerluikjes moeten opengaan…

Tips om iets te leren ondanks die afkeer

Of het nu Duitse grammatica is, of geschiedenis of natuurkunde. Hoe ga je nu gemotiveerd aan de slag als je zo’n walging voelt voor het vak?

Je kunt die grote hap in kleinere hapjes verdelen. Niet meteen het hele hoofdstuk, maar eerst 1 alinea. Per zin lees je pas verder als je hem snapt. Als je de plaatjes en voorbeelden begrijpt.
Je zet je nieuwsgierige pet op en gaat op zoek wat er wél interessant is aan dat onderwerp. Waarom heeft iemand deze theorie uitgevonden en wat kunnen we ermee.
Je gaat je enorm focussen op dat moment in juli als je laatste cijfers binnendruppelen en je merkt dat je gewoon overgaat. Hoe heerlijk voelt dat?! Die enorme opluchting. En vanaf dat moment kijk je terug naar nu en alle stappen die je ervoor hebt genomen om daar te komen.
Je zoekt video’s op over dat onderwerp, zodat iemand het weer op een andere manier uitlegt en het onderwerp wat meer voor je gaat leven.
Je gaat samen met een klasgenoot leren, iemand die het beter snapt dan jij en het in jullie taal kan uitleggen. Of met een oudere broer of zus. Of desnoods met je ouders.
Voor je begint met lezen, kijk je naar de titel van het hoofdstuk en van de paragraaf en de kopjes: wat weet je al van dit onderwerp? Wat heb je hierover al eerder gehad op school en wat is er al in de klas besproken? Op deze manier activeer je de juiste delen van je brein die ervoor zorgen dat je de tekst nog beter snapt.
Tijdens het lezen maak je een plaatje in je hoofd van wat je leest. Nog meer tips over tekstvakken vind je hier.
Waarschijnlijk heb je die afkeer al langer en heb je ook een achterstand bij dit vak. Als je die weggewerkt hebt zal alles beter gaan, dus soms moet je even een paar stapjes terug voor je weer vooruit gaat. Vraag hulp als dat nodig is!
Je pept jezelf op met helpende gedachten: als ik het snap, wordt het leuker; als ik het af heb, ben ik trots op mezelf; als deze pagina af is mag ik pauze; als ik een voldoende haal, gaat mijn gemiddelde omhoog
Je denkt terug aan andere dingen die je ooit moeilijk vond en nu niet meer. Dit is de essentie van leren: je snapt iets niet, je vindt het moeilijk, en door ervoor te gaan en te oefenen snap je het wel: dat is een heerlijk gevoel, een dopaminekick.