Winkelen is een vak

16feb 2016 door Mariette Dietz Geen reacties

Ik kan dat gewoon niet handelen, zo’n Ikea. “Zó leuk, je eigen ruimte inrichten” appte een vriendin. Mmm… leuk? Ik heb een aantal vierkante meters en daar moeten spullen in: lekkere stoelen om in te coachen, een tafel om aan te werken en om workshops te geven, opbergruimte… Frutsels om het op te leuken… aaargh ik ben zo slecht in frutsels! Herfstversiering, pompoenen, Kerst, paastakken, ik heb er werkelijk geen interesse in. Winkelen is aan mij niet besteed.

Rare figuren via Marktplaats

Ga dan maar eens je nieuwe praktijkruimte inrichten. Als een student die op kamers gaat, bied ik op van alles en nog wat op Marktplaats. Dan hoef ik tenminste niet te winkelen. De raarste figuren kom ik tegen. Zoals die aardige zestiger die aanbiedt om met z’n aanhanger 20 km achter mij aan te rijden om de spullen bij mij thuis te brengen. En voor de deur na het uitladen vraagt: “Heb je koffie?”. Vervolgens zat hij aan onze keukentafel een uur lang te vertellen over alle wasmachines en drogers die hij koopt en verkoopt.

Een vrouw met een missie

Ik wil een kast. En dat is niet handig via Marktplaats, want dan past hij niet in mijn auto. Met lood in de schoenen vertrek ik naar de Ikea. Een vrouw met een missie: de Kallax, die iedereen schijnt te hebben. En een vloerkleed om de lelijke vloerbedekking te verdoezelen, een bijzettafeltje en misschien wat serviesgoed. Eigenlijk doe ik alles om Ikea te ontwijken, zodra ik er een voet over de drempel zet, wil ik er weer uit. Maar dan moet je je eerst een weg banen door die ellenlange winkelroute op zoek naar de shortcuts.

Keuzestress

Door schade en schande wijs geworden, neem ik de uitgang, in plaats van de ingang. Zo start ik het winkelen in de koopjeshoek. Geen geschikte kasten en tafeltjes. Door naar het grote afhaalmagazijn. Kijk, daar loop ik tegen de Kallax aan, dat gaat goed. Wit, beuken of zwart, help! Keuzes, keuzes. Ik besluit door te lopen, tegen het verkeer in de winkel in. Moeders met krijsende peuters komen me tegemoet, die hebben al 1,5 uur wél de hele route gelopen.

Scharen

Leuk, iets voor aan de muur, een mooie canvas. Maar welke? En past die dan bij de vloer? Ik heb nog geen vloerkleed. Kussentjes voor stoelen, leuke kleuren. Maar passen ze dan straks wel bij de vloer? Moet alles bij elkaar passen? Tjemig, waarom heeft niemand mij geleerd hoe je een ruimte inricht? Eerst de vloerkleden dan maar bekijken: de basis. Maar nee, ik zie niets wat ik leuk vind binnen mijn budget. Geen vloer, geen kussentjes… gelukkig vind ik wel scharen. Zo handig, voor als ik kinderen coach in mijn nieuwe ruimte!

Trots

Ik ben trots op wat ik allemaal wél heb verzameld (scharen, glazen en een karaf) en zoek de uitgang weer op. Ik voel me zó verloren in deze winkel, al die dekbedden, al die kleden, al die kopjes en schoteltjes, al die fotolijstjes… en al die relaxte mensen die het blijkbaar fijn vinden om daar rond te lopen. Brrrr.

Opgelucht loop ik de winkel uit, mét de Kallax (beuken), bloemige opbergdozen, de scharen, glazen en karaf. Deel 1 geslaagd. Maar nog steeds geen kleed. Op naar de Xenos! Wijs geworden van mijn Ikea-avontuur kies ik eerst een kleed dat bij de lelijke vloerbedekking past. Check. Dan mogen daar wel leuke kussentjes bij, vrolijk met rood. En dat bijzettafeltje, prima, meenemen. Nog een kapstok meegraaien en klaar!