Alice in Appleland

Dit blog gaat ‘slechts’ over een kapotte iPhone. En toch gebeurde er bij mij ook van alles van binnen, dat interessant is om bij stil te staan… voer voor een coach!

• Wat doet het met je als je opeens zonder smartphone zit?
• Wat voel je en hoe gedraag je je als je een onbekende wereld in stapt, waar je de enige lijkt te zijn die er niets van snapt?
• Kun je je mening zo snel over iets of iemand bijstellen?

Deze week gebeurde het Ergste: mijn iPhone luisterde niet meer naar mijn vinger. Gewoon zomaar gestopt. En mensen die mij kennen, snappen wat dat betekent. Ik heb tenslotte als levensmotto: ‘ik ben online dus ik besta’. En dan zo afgesneden van de buitenwereld.

Beam me up
Vol verwachting ging ik op weg naar Haarlem voor mijn eerste Apple Store-ervaring, in het nèt geopende filiaal. Ik had het idee een discotheek in te stappen, zoveel neonlampen aan de buitenkant met daartussen een smalle ingang. Eenmaal binnen voelde ik me net Alice in Wonderland. Alsof ik in een wereld was gebeamed waar niets voldeed aan het beeld dat ik tot dan toe in mijn hoofd had bij het woord ‘winkel’.

Een enorme fabriekshal strekte zich voor mij uit, vól met mensen, die allemaal als bezige bijen om tientallen grote lange tafels zoemden en langs muren met koopwaar. Iedereen leek precies te weten wat hij op dat moment op die plek aan het doen was, behalve ik. Geen kassa’s, geen rijen… waar moest ik heen? Vertwijfeld liep ik helemaal naar de overkant van de hal. Ik ontdekte dat er ook mensen werkten, die hadden allemaal een blauw shirt aan. Ze waren verspreid over de ruimte en waren rond al die tafels druk bezig met klanten. Moest ik daarbij gaan staan?  Zou zich bij elke tafel een rij  vormen?

Genius
Een ouder echtpaar in mijn buurt  – sowieso zag ik opvallend veel grijze haren – vroeg aan een blauw shirt hoe ze het schermpje van hun toestel het beste konden schoonhouden, en hij deed het keurig voor met een lapje. Zodra hij vrij was, besprong ik hem: help, hoe werkt het hier? Wat moet ik doen? Hij vroeg of ik een afspraak had. Oh. Weet ik veel dat dat moet. Hij leidde me naar een laptop om alvast een afspraak voor maandag te maken. Ja maar, kan het echt niet tussendoor? Hij droeg mij over aan zijn leidinggevende, die mij vriendelijk uitnodigde om aan de Genius-tafel te gaan zitten. Over een kwartier zouden ze weer gaan kijken óf er plek zou zijn die middag.

Graaien onder de tafel
Aan de Genius-tafel kwam het volgende  blauwe shirt zich voorstellen en wat gegevens van mij invoeren. Toen begon het wachten, ik kwam weer een beetje op adem, en staarde nog steeds verbouwereerd naar al die bijen. Af en toe kwam er een blauw shirt onder mijn tafelrand graaien om een bonnetje te pakken. Die werden daaronder geprint voor de mensen die iets afrekenden. Maar waar ik ook keek, ik zag géén kassa’s of pinautomaten.

Go see the doctor
Uiteindelijk kwam er een vriendelijk blauw shirt bij me zitten, dat moest een echte Genius zijn. Hij nam de zaak serieus en onderzocht met een heuse otoscoop alle holtes van mijn iPhone, maar ontdekte niets raars. Toen besloot hij dat ik door een hoger level blauw shirt geholpen moest worden, ik denk een Genius-plus. We maakten een afspraak voor 2 dagen later. Een hele ervaring rijker liep ik de zaak weer uit, weg uit deze bizarre wereld.

Eind goed al goed
Twee dagen later kwam ik terug bij Apple… inmiddels met ervaring en helemaal vertrouwd met het concept. En hoe anders was het! De zaak was minder vol, het was overzichtelijk. Het idee ‘zaterdagmiddag zonder afspraak’ was toch niet zo’n handige keus van mij geweest. Aan één tafel gaf een blauw shirt een iPhone-workshop aan een groepje mensen, zo knus. En ik wist mijn missie: een gids met blauw shirt aanklampen. Binnen 10 minuten zat ik met Genius Bob aan tafel en even later stond ik met een nieuw toestel buiten. Mijn man vindt overigens dat ik een enorme geluksvogel ben.

Geniaal toch eigenlijk van die Geniussen? Dat ze zó enorm buiten de doos kunnen denken -niet alleen met hun producten maar ook met het concept eromheen-  en gewoon zeggen: ‘Kassa’s? rijen? Dat is zoooo vorige eeuw, wij laten iedereen vrij rondlopen en zorgen dat niemand hoeft te wachten’. En net zoals ik de werking van deze smartphone ooit in no time doorhad, geldt dit ook voor hun winkelconcept.

En wat heb ik nu geleerd? Ook het onbekende kan heel fijn zijn, en zelfs in no time bekend worden!