Mama, ik kan niet slapen

Al een paar weken slaapt hij niet voor 22:30. Met acht jaar is dat erg laat. Hij komt telkens naar beneden, dat het slapen niet lukt, glaasje water, kriebel hier of daar, of gewoon zoveel gedachten. Gevolg is dat hij ’s morgens moeilijk opstaat. Maar vanavond heb ik de gouden aanpak toegepast: hij viel zelfs in slaap waar ik nog bij was!

“Ik kan niet slapen…”

Voor kinderen met een vol hoofd kan deze tip goed werken: “Maak eens een tekening van ál je gedachten”. Een tijdje terug hielp dat bij hem ook wel. Toen hij zondag zo’n tekening had gemaakt, zag ik wat er allemaal in z’n hoofd zat. De hele dag kwam voorbij! Kijk maar naar de bovenste afbeelding: Pokemonkaartjes, bowlen, geld verdienen met klusjes, school, spelletjes van de iPhone, de vogels op zijn dak, de vliegtuigen in de verte… Vind je het gek dat hij niet kan slapen. Ik besloot dat ik het over een andere boeg moest gooien, voordat z’n schoolwerk eronder zou gaan lijden.

Stilzitten als een kikker

Al een tijdje heb dit boek in huis, over mindfulness voor kinderen: “Stilzitten als een kikker” van Eline Snel. Er zit een CD bij met ontspanningsoefeningen speciaal voor kinderen. Vandaag heb ik voor het eerst zo’n oefening met hem gedaan. Samen op het bed, luisterend naar een stem die zo begon:

Een kikker is een bijzonder beest. Hij kan enorme sprongen maken, maar ook héél stil zitten. Hij merkt wel wat er allemaal in en om hem heen gebeurt, maar hij reageert er niet op. Hij ademt en zit stil. Zo wordt de kikker niet moe en laat zich niet meeslepen door allerlei wilde plannen die steeds in hem opkomen terwijl hij zit te ademen. De kikker zit stil, heel stil terwijl hij ademt. Zijn kikkerbuik bolt wat op en zakt weer wat in. Keer op keer. Wat de kikker kan, dat kunnen wij ook. Het enige wat je nodig hebt is aandacht. Aandacht voor de adem. Aandacht en rust.

En terwijl die stem zo doorging met praten over hoe het in je lijf voelt, hoe je adem door je neus naar binnen en buiten gaat, en wat je bij je buik voelt, zag ik hem steeds meer achterover in zijn kussen zakken. Onze druktemaker zat daar minutenlang met zijn ogen dicht stil, met zijn handen op zijn buik. Zó bijzonder en ontroerend om te zien! En ik zal het eerlijk toegeven: zo’n oefening is niet alleen voor kinderen bedoeld, ik deed even hard mee – als ik niet stiekem naar hem gluurde. Wat doet het een mens goed om een paar minuten zo te ontspannen. Maar dat heb ik al eens eerder verteld.

Knock-out

Toen de oefening voorbij was en ik de CD had uitgezet, zeiden we nog amper wat en rolde hij zich in zijn dekbed. Ik kroop ernaast en pakte zijn hand. Hij deed z’n ogen dicht en binnen een paar tellen was hij helemaal weg! Ik wist dat dit goed voor hem zou zijn, maar dat hij zó snel zou slapen nog vóór 20:00, had ik niet verwacht. Met dat drukke lijf van hem, dat van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat doorstuitert, met dat hoofd waarin de ene vraag over de andere buitelt…. Eén simpele oefening en hij was totaal in de relaxstand. Ik ben heel benieuwd hoe fris en uitgeslapen hij morgen wakker wordt!