Min dertig – over afvallen en hoe je brein daarmee omgaat

30 kilo afvallen, dat kan ik.. DERTIG KILO! In een jaar. Toen ik er middenin zat, ging de tijd niet zo snel, maar achteraf is het voorbij gevlogen. De laatste weken beginnen steeds meer mensen het te zien. Ik geniet van alle complimentjes. Ik voel me licht, ik dans de trap op en af, ben trots op deze prestatie. Spontaan spring ik nu op de schommel met onze dochter, zonder dat die kettingen in mijn heupen snijden. En toch… is het voor mijn hersenen nog nauwelijks te bevatten…

Zolang ik me kan herinneren ben ik dik geweest. Als kind was ik al de dikste van de klas, ik zat op mijn 12e al met mijn moeder bij de Weight Watchers. Er zijn fases geweest dat ik shakes probeerde, of andere diëten, en ik heb ook altijd wel gesport. Echt veranderen deed ik niet, ik was ook wel tevreden met hoe ik eruit zag.

overdreven gedoe, suikers zijn gif…

De laatste jaren raakte ‘suiker’ steeds meer in de ban bij mensen om me heen. Geïrriteerd raakte ik ervan, dat overdreven gedoe, als zou het gif zijn voor je lijf, stelletje fanatiekelingen. En als ze dan zoveel gewicht kwijt waren, konden ze over niets anders meer praten. Naast die irritatie was ik toch ook wel nieuwsgierig. Stel je voor dat het écht helpt?

Uit pure nieuwsgierigheid bestelde ik begin juli vorig jaar een koolhydraatbeperkt dieetplan met weekmenu’s, via een website die me aansprak. En zo begon het afvallen. Tot aan onze vakantie hield ik de menu’s vol en daarna ging ik op eigen houtje door. Na twee maanden waren er 10 kilo af. En dat ging zo in een rustig tempo verder.

Het gezin raakte eraan gewend:  als zij pasta/rijst/aardappelen eten, neem ik extra groente. ’s Morgens bereid ik mijn eigen smoothies waarvan de rest soms ook meedrinkt (yes!). Of gebakken eitjes, salades, baksels met amandelmeel… ik miste mijn brood helemaal niet! En naast het letten op mijn eten stapte ik dapper door met mijn 10.000 stappen per dag.

En nu is het jaar bijna voorbij en ben ik van een BMI van 36,1 naar 25,3 gezakt. Voor het eerst in jaren nadert de groene zone van ‘gezond gewicht’, dat is mijn doel.

eerst zien, dan geloven?

Het enige rare is dat brein van me. Het is gewoon niet te geloven! Wat mensen tegen me zeggen, al die complimentjes, ik zie het zelf nauwelijks. Ik wéét dat ik 4-5 maten kleiner aan heb, maar ik zíe het niet. Dat vind ik wel angstaanjagend, want zo gaat dat dus met mensen met een eetstoornis die afvallen: je blijft jezelf dik vinden, ik zie die dikke benen. Het gaat wel steeds beter, maar zoiets heeft echt tijd nodig.

Gelukkig weet ik echt wel dat het prima is zoals het is, dat hoor ik ook terug van de mensen om me heen, mensen die me voorbij lopen omdat ze me niet herkennen (best grappig!). Maar het is een hele rare gewaarwording dat ik meestal iets anders zie in de spiegel.

Wat ook gek is, is dat de herinneringen aan mezelf vervormd raken. Ik vond mezelf vroeger niet extreem dik, ik was altijd wel tevreden als ik in de spiegel keek, ook met mijn maatje meer.

En als ik nu foto’s of webinars van toen zie, dan schrik ik heel erg: “OMG zag ik er echt zó uit!!!???”. Terwijl ik er prima uitzag! Ook lijken mensen om me heen opeens dikker dan ze waren. Het lijkt wel of mijn ogen nog gereset moeten worden in wat ‘gewoon’ is en wat ‘dik’.

Maatje S

Maar ik kan er niet omheen: ik bestel gewoon kleding in maat 38 en het past… terwijl ik vroeger mensen met maat 38 extreem dun vond. Ik hoef niet meer naar de grotematenhoek, ik hoef geen oversized tunieken meer, ik zoek nu naar kortere shirts. En kan bij de Hema gewoon maatje S pakken voor de basic t-shirts. Maatje S! Dat voelt zo bizar voor mij.

En nu? Volhouden maar! Ik heb eigenlijk nooit gejo-jo’d in mijn leven en ben dat ook nu niet van plan… ik heb ook nooit eetbuien gehad en taal gelukkig ook niet naar snoep of chips. Deze levenswijze ga ik aanhouden en ik ga op zoek naar de juiste balans om op gewicht te blijven.

afvallen: Elk nadeel…

Het grootste nadeel? Die nieuwe garderobe moet nog komen… shoppen heb ik nooit leuk gevonden. Maar misschien… wordt ook dat nu een stukje aangenamer!