Het bootje

Een mens probeert eens wat nieuws. Om deze drukke groep van 11- en 12-jarigen wat zinvols en leuks mee te geven, zoek ik een aardige ademhalingsoefening op, zodat ze leren hoe ze zichzelf rustig kunnen krijgen. Eerst vouwen ze een bootje van papier, en dan gaan ze op hun rug liggen, met dat bootje op hun buik. Bij elke inademing gaat het bootje omhoog, bij de uitademing weer omlaag. Met een rustige stem zou ik ze hierbij begeleiden.

De uitvoer

Het plan was leuk, de uitvoer bleek lastiger. De meesten hadden geen idee hoe ze een bootje moesten vouwen, dus daar waren we al een minuut of 10 mee kwijt. De volgende stap, op de grond liggen met je bootje op je buik, leidde tot grote hilariteit. Ze hoefden elkaar maar aan te kijken of ze lagen in een lachstuip. Het zweet brak me uit. Kom op, meebewegen en dan de leiding pakken, sprak ik mezelf toe. En dapper ging ik door met de oefening. Adem in… adem uit… bootje omhoog… bootje omlaag…

Niet handig

Aan het eind van de les mochten ze hun boot mee naar huis nemen en thuis nog eens rustig oefenen. “Probeer het vanavond in bed nog maar eens, als je in je eentje bent!” riep ik enthousiast. Van binnen voelde ik me wat onzeker. Ik besloot dat dit geen handige oefening was geweest, te weinig rendement voor de tijd die het had gekost.

Mail

Tot ik een week na de afsluiting van de training een mail kreeg van een van de moeders: “Ik moet je nog wat vertellen. Hij had laatst een spannende spreekbeurt, en heeft toen vooraf flink geoefend met dat bootje op zijn buik. Zo lukte het om zichzelf rustig te krijgen. De juf had gezegd dat het heel prettig was om naar hem te luisteren”.

Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en ik denk terug aan die middag dat we met dat bootje aan de slag gingen. Soms dénk je dat je niets bereikt hebt, maar ondertussen…

Zou ‘Ik leer leren’ iets voor jouw kind zijn?
Kijk dan eens op www.ikleerlerenhoofddorp.nl of op de landelijke pagina www.ikleerleren.nl voor een trainer bij jou in de buurt!