Zoek als introvert maar eens een vriend(in) op de camping

Zoek als introvert maar eens een vriend(in) op de camping

Ouderschap, Persoonlijk, Vakantie
Zoek als introvert maar eens een vriend(in) op de camping “Jullie moeten me niet zo onder druk zetten!”, barstte ze halverwege de vakantie uit. 13 jaar, nooit echt vriendinnetjes op de camping gehad, tenzij iemand anders haar kwam ‘halen’. Ze is wat meer verlegen en op zichzelf. Maar dit jaar zou het anders gaan: “Ik ga dit jaar aan mijn sociale leven werken”, was vooraf haar goede voornemen, “Ik ga zelf op zoek en zorgen dat het lukt”.  Boomer-ouders Er waren de eerste week nog weinig mensen, sowieso weinig Nederlanders, en al helemaal geen meisjes van 13, leek het. Haar broer had de eerste dag al een vriend en verzamelde zo een groepje met wie hij dag in dag uit optrok. Alles beter dan bij die boomer-ouders zitten, die alleen…
Verder lezen
Mijn nieuwe normaal

Mijn nieuwe normaal

Persoonlijk
Mijn nieuwe normaal Zo langzamerhand kruipen we allemaal weer wat meer uit onze holletjes en kijken we met knipperende ogen naar het felle licht van het nieuwe normaal. De kinderen weer naar school, sporten mag weer, kappers en terrasjes open... mensen gaan weer een weekendje weg in eigen land. De eerste wandeling met afstand En langzaam komt ons sociale leven ook weer op gang. Onwennig maakte ik de eerste wandeling met een vriendin. Heel gewoon, en toch ook gek, want precies 1,5 m afstand lukt ook niet echt. Maar toch blijf je bij elkaar uit de buurt en maak je een nog raarder dansje bij tegenliggers. Al met al was de afspraak geslaagd en staan er meer afspraken op het program. En is oma zelfs een keertje bij ons komen…
Verder lezen
Ik mis oma zo

Ik mis oma zo

Ouderschap, Persoonlijk
Ik mis oma zo Half 12 ’s avonds, ik ben net klaar in de badkamer en hoor luid gesnik. Ik doe de kamerdeur van onze 13-jarige dochter open en ze staat te huilen voor het open raam. “Ik mis oma en Binkie en Lotje zo…”. Twee jaar geleden hadden we een zware periode met veel dood: eerst de ene kat, toen de andere kat, en toen nog het ziekbed en overlijden van mijn schoonmoeder. Kinderen gaan zo bijzonder met de dood om… als het gebeurt, lijken ze er soms snel ‘overheen’ te zijn. Maar ik weet nog dat onze zoon - die echt niet zoveel met huisdieren heeft - op zijn 9e opeens begon te huilen om een kat die al 3 jaar ervoor overleden was, zomaar out of the…
Verder lezen
Op wiens schouder zit het aapje?

Op wiens schouder zit het aapje?

Opvoeding, Ouderschap, Persoonlijk, Training Ik leer leren
Op wiens schouder zit het aapje? Van de week appte ik met een bezorgde moeder, die even niet meer wist hoe het verder moest met de schoolresultaten van haar kind. Wijs zei ik: "Het aapje zit meer op jouw schouder dan op die van hem". Een mooie uitdrukking die ik nog uit het bedrijfsleven ken: soms heb je een aapje op je schouder dat helemaal niet van jou is. Je zet het er zelf op, of iemand anders zet het erop. De kunst is dat het aapje weer bij de juiste persoon terecht komt... En dat besefte ik vanmorgen zelf ook maar weer, met onze eigen 14-jarige. Een paar weken geleden, vrijdagavond "Ik moet maandag een boek uit hebben." "Een boek? En je moet nu nog beginnen? En morgen ben…
Verder lezen
Familiebezoek met je puber: “Waarom moet ik eigenlijk mee?”

Familiebezoek met je puber: “Waarom moet ik eigenlijk mee?”

Opvoeding, Ouderschap, Persoonlijk
Pubers en familiebezoek: "Waarom moet ik mee?" “Maar waarom gaan we daarheen?” “Waarom moet ik eigenlijk mee?” “Ik heb nog huiswerk” Meestal krijg ik deze opmerkingen van onze pubers op het moment dat we weggaan. Familiebezoek, naar een verjaardag, een uitje met het gezin… alles wat zijn patroon van die dag (in ochtendjas rondhangen, Netflixen en gamen) ook maar enigszins onderbreekt. Zelfs bij het kerstdiner is hij in staat deze vragen te stellen. Voormasseren En denk maar niet dat we niet op tijd begonnen zijn met voormasseren. Vanaf vrijdagavond kondigen we aan: “Zondag gaan we naar X, zorg dat je voor die tijd alles af hebt”. Vaak begint dan het waarom-gesputter al, maar daarna verdwijnt het onderwerp weer naar de achtergrond. Zondag is immers nog zo ver weg. En ach…
Verder lezen
Bent u de kindercoach?

Bent u de kindercoach?

Coaching, Persoonlijk
Bent u de kindercoach? “Bent u de kindercoach? Mooi!” Één voor één drommen ze lokaal 146 binnen. Vandaag ben ik op de middelbare school van onze zoon, in het kader van ‘Ouder in de klas’. Ouders vertellen over hun beroep, zodat leerlingen van 3 havo en 3 vwo zich kunnen oriënteren op hun profielkeuze. De leerlingen mochten zelf kiezen bij welke beroepen ze wilden komen luisteren. En dus ga ik zo 5 keer een presentatie van 25 minuten geven. “Als je maar niet denkt dat ze geïnteresseerd zijn”, had zoonlief me gewaarschuwd. Een deel zit daar omdat ze de andere beroepen nog stommer vonden. Een ander deel omdat ze bij hun vrienden wilden zitten. De rest zit er omdat ze bij je zijn ingedeeld, omdat ze niet op tijd hun…
Verder lezen
Toeval…?

Toeval…?

Persoonlijk
Toeval...? Soms gebeurt er iets, dat je denkt: "Neeeeee, wat een toeval!". Waar ik gisteren achter kwam, was zo'n moment. En dat wil ik graag met je delen. Anderhalf jaar geleden overleed mijn schoonmoeder. Ze had een paar moeilijke jaren achter de rug, waarin ze haar overleden man enorm miste. Gelukkig had ze ons, de kinderen en kleinkinderen: dat was waar alles bij haar om draaide en over wie ze niet uitgepraat raakte. Een persoon die haar heel goed kende, was haar thuiskapster: die knipte haar al tientallen jaren, en kwam er wekelijks over de vloer. Ze heeft vast heel wat over ons gehoord al die tijd: dat mijn man eindelijk een meisje had gevonden... de komst van de kleinkinderen... onze bruiloft... en af en toe logeerde er ook kleinkind…
Verder lezen