Ik ben je snoozeknop niet!

Hoe vaak ik dat al niet geroepen heb richting zolder…  Als je graag wilt snoozen bij het opstaan, moet je maar je eigen wekker wat eerder zetten en die telkens uitdrukken.

Ik ben je snoozeknop niet!

snooze snoozeknopHoe groter kinderen worden, hoe meer je ze wilt leren zelfstandig te handelen. Maar oh wat een klus. Zo zat ik dus van de week om half 8 ’s morgens met het ene kind aan het ontbijt, terwijl het andere kind na 6x roepen nog steeds op één oor lag. En dan wel telkens “Jahaa, ik kom!” terugroepen.  Ik besloot dat ik hem nu niet meer zou roepen. Hij moest maar leren wat de gevolgen zijn.

Tom tie dom… de tijd tikte voorbij. De gedachten schoten door mijn hoofd:

Straks slaapt hij de hele ochtend.

Zou school alarm slaan als hij niet komt?

Moet ik school bellen dat hij misschien te laat komt en dat ik hem aan het opvoeden ben?

Vind ik dat vooral zelf erg, en hij eigenlijk niet?

Moet ik hem toch maar wakker maken?

Hij is pas 10… hij moet het nog leren.

Hij doet het niet expres.

Maar zo maak ik een watje van hem.

Met z’n boekbespreking gaat het al net zo. Die jongen moet nu toch eens zijn verantwoordelijkheden leren nemen!

Hij kan er toch niks aan doen dat hij slaapt.

Had ik hem niet nog één waarschuwing moeten geven?

Over een paar jaar mis ik deze fase.

8:00. Wat nu? Als ik hem nu roep, redt hij het nog.

Maar ja, dan leert hij er nog niks van. Zo ging het laatst ook.

Tom tie dom…

ontbijt snoozeDochter vond het wel spannend zo, deze nieuwe scène in de vroege ochtend. Ze zei: “Zal ik even boven kijken wat hij aan het doen is?” en sloop naar zolder. Samenzweerderig kwam ze vervolgens met de mededeling “Hij ligt te slapen”

Mijn moederhart won het van de opvoeder in mij: ik riep naar zolder dat het 8:05 was. Gestommel. Een boze kreet.

En daar kwam hij aan het ontbijt. Z’n broodtrommeltje, pauzehap en bekers stonden al keurig in zijn tas klaar. Hij begon te eten alsof er niets aan de hand was. Geen sorry of wat. Echt, hij is in staat om dan nog te zeggen dat ik hem niet eens wakker gemaakt heb al die  keren. En dat hij heus geen Jahaa geroepen heeft.

Na een stilte begint hij te vertellen over de droom die hij het afgelopen half uur heeft gehad.

eye-312398Die interesse kan ik even niet opbrengen. Ik barst los: dat ik toch wel een excuus had verwacht. Vervolgens probeer ik hem nog een schuldgevoel aan te praten ook: “Ik kom voor JOU uit bed hoor! Anders kan ik net zo goed blijven liggen!”. Hij begreep de boodschap, hij heeft mij inmiddels feilloos door.
“Sorry mama. Knuffel?”.

En weer gekalmeerd zwaai ik hem uit. Wéér niet te laat.

De volgende ochtend, héél vroeg, hoor ik zijn vreselijke alarmzoemer afgaan PEPEPEPEPEP! En ja… eindelijk gebruikt hij de echte snoozeknop.

Heeft het allemaal toch zin gehad…

 

 

Foto’s:
snoozeknop Flickr/Grace Kat

slapend kind Flicker/Andrea

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *